Alv Aamundson Vigeland

Født på gården Øvre Vigeland i Vennesla, men da hans ældre bror Ola arvede gården flyttede var han først soldat i 1. Mandal Kompagni 1734-39 og derefter Vigeland Bygdsbook: Brukare: ØVRE VIGELAND side 367 samt 377-387 Åmund Alvson fekk bruket frå mora utan vederlag, men truleg hadde han sjølv lagt ut pengar til innløysinga av pantet. Han vigde med Sir Olsdtr., dotter til Ola Gunnarson Moseid. 1718 hadde ho enno tilgodes 6 rd. av arven hos broren Markus. - Forutan bruket hadde han 1718 lausøyre for 56 rd., men mot dette kom det gjeldskrav på 49 rd.:Kjøpmenn: Peder Clausen 81/2, Margrethe sl. Jacob Andersens 8Y2, Anders Jacobsen Lund, 3/2, Christen Hansen Smed 2V2, Christen Knudsen Mørk 2, Morten Michelsen 7y4 rd. Bygdefolk: Markus Moseid 14V2, Gunnar Olson Moseid 3 ort, Anders Moseid 3v2 ort, Amund Vigeland 1y2 ort.

Av lausøyren låg 7 rd. i sylv, 5y2 rd. i kleda hennar, og 5y2 rd. i kleda hans: «6 pahr forgyldte staxbohns mallier, 1 snørekjæde med naal, I mindre ditto, 1 pahr store forgyldte trøie spender - 1 brun klædes klædning, kjoel og buxer, 1 rød kirsels ulden skjorte». Alv åtte to bøker: «Den forordnede kirke-, psalme-, og evangelie bog, 1 mindre ditto». - 2 born:l. Ola Omundsen (BK2039) f. 1713, verje Markus Moseid. Fekk bruket. 2. Alv Omunsen (BK0954) f. 1718, verje Auen Mosby. Soldat i 1. Mandalske kompani frå 1734, dimittert 1739, men stod i landvernkompaniet til etter 1748. Han budde, i byen (Kristianssand) , kona døydde før 1739. Levde enno 1763.

Alv Haddé eit barn 1739, kanhende den Ommund Alfsen Vigeland, (BK0929) som budde i byen, (Kristianssand) skomakar, 1793 «i fattige omstændigheder», g. m. Sara Jakobsdtr. (BK0930) syster til deknen Anders Birk i Tveit. Born: Jacob, skomakar i Aalborg, og Rannel, (BK0964) g. m. skomakar Niels Nielsen Buene. - Ein annan son kanhende den Tellef Alfsen Vigeland, L 1754, som var hoggar i byen 1801, g. m. Tone Villumsdtr.

Amund døydde 1718, ved skiftet blei det berre att 8 rd. av lausøyren, og det fekk Siri til likfe~r4 og skiftekostnader. «De ncærværende creditorer betroe ænken deris gjeld uden noget udleg af boen at begjære, Og vill ænken stræbe till de fraværende med dag og stunder efter yderste muelighed at betahle».