Cornelis Gommertse Oranje

Getuigen doop : Cornelis de Mol, Pieternella Zeedijk

Hij is van dichtbij getuige geweest van Gods werk in het leven van zijn vrouw, maar zelf vreest hij voor zijn staat. Hij heeft wel steeds voor de waarheid geijverd, en hij heeft Gods volk lief, maar dat zijn geen gronden, waarop hij kan rusten. Hij ziet uit naar de Heere om licht en leven. Hij spreekt weinig en vaak wordt hij biddende gevonden.

In Jesaja leest hij de tekst:”Ik heb tot den zade Jacobs niet gezegd:”Zoek Mij tevergeefs.” Hij citeert deze tekst aan hen, die hem omringen.

Gods kinderen bezoeken hem steeds tijdens zijn ziekte. Zij bidden voor hem, en mogen een vrijmoedige toegang vinden tot de troon der genade.

En voor opa Oranje mag het licht opgaan in de duisternis. Hij mag de hoop ontvangen op de vreugde, die voor Gods kinderen is weggelegd.

Het hart van oma vervult zich met blijdschap. Haar smeekbeden zijn verhoord!

En deze wegen mogen er tevens toe dienen dat haar geloof wordt versterkt, dat haar hoop verlevendigt, en dat zij meer en meer overvloedig wordt in de liefde.

Opa Oranje wordt steeds zwakker. Zowel de krachten van zijn ziel als van zijn lichaam nemen af. Hierdoor komt het nieuwe leven in opa’s hart weleens wat minder openbaar. Dit drijft oma opnieuw tot het gebed. Opnieuw smeekt ze de Heere om licht voor haar man. En ze roept de Heere niet vruchteloos aan.

Nadrukkelijk mag opa wijzen op de heerlijke woorden uit Rom. 8: 38 en 39:”Want ik ben verzekerd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel, ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, die er is in Christus Jezus onze Heere.”

Vaak wordt aan opa gevraagd of hij niet graag beter zou willen worden. Maar daar gaat zijn verlangen niet naar uit. Hij begeert ernaar voor- en toebereid te mogen worden voor de zaligheid. En de dag der bevrijding komt. Op 2 juli 1867 ontslaapt opa in alle rust in de leeftijd van 82 jaar.

Wat is oma diep bedroefd. Zij blijft achter als weduwe. Ze is zelf ook al 78 jaar. Maar de Heere troost haar:”En tot de ouderdom toe zal Ik dezelfde zijn, ja, tot de grijsheid toe zal Ik u dragen,” Jes. 46:4. En zij mag David nazeggen:”Gij hebt mij geleerd van mijn jeugd aan, en tot nog toe verkondig ik Uwe wonderen. Daarom ook, terwijl de ouderdom en de grijsheid daar is, verlaat mij niet, o God! Totdat ik dezen geslachte verkondige Uwen arm, allen nakomelingen Uwe macht.”

Oma Oranje blijft alleen achter. Maar de jaren die voor haar liggen, zullen nog zeer vruchtbaar zijn, zowel voor haarzelf als voor anderen. Dikwijls zingt ze psalm 119:72, en vraagt ze anderen of ze met haar mee willen zingen:”Als ’t mij benauwd of bang gevallen is, dan heb ik mij vermaakt in Uw geboden.”

Tot hoge ouderdom mag ze nog naar Gods huis opgaan. Vaak straalt een heilige vreugde van haar gezicht, wanneer ze onder de prediking verkeert, en ze een psalm mag zingen tot Gods eer.