Jan Krudowski

Jan Krudowski (ur. 26 maja 1882 w Wólce, zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – kapelmistrz, porucznik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Był synem Jana, technika drogowego, i Marii z Brzózków oraz bratem Mariana i Stefana.

Ukończył konserwatorium w Krakowie w 1903. Należał do Związku Walki Czynnej, Związku Strzeleckiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od 1923 służył jako kapelmistrz kontraktowy, następnie zawodowy. 15 maja 1930 powołany został z rezerwy do służby czynnej i przemianowany na oficera zawodowego w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 września 1928 i 3 lokatą w korpusie oficerów administracyjnych - grupa oficerów kapelmistrzów.

W latach 30. XX wieku był kapelmistrzem 39 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich. W latach 1933-1939 był dyrygentem orkiestry 16 Pułku Piechoty w Tarnowie. W 1935 został przeniesiony w stan spoczynku.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Na wiosnę 1940 został zabrany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3638 (przy zwłokach zostały odnalezione legitymacja oficerska, legitymacja z odznaczeniami, legitymacja urzędnicza, zaświadczenie o chorobie, pismo wojskowe, okulary).

Był żonaty i miał dwoje dzieci. Jego brat Stefan (1890-1940) także był jeńcem w Kozielsku i został również ofiarą zbrodni katyńskiej.