David Jacob van Lennep

David Jacob van Lennep was lid van de familie Van Lennep en zoon van Cornelis van Lennep (1751-1813) en Cornelia Henrietta van de Poll. Hij bezocht in Amsterdam van zijn 5e tot 10e jaar de Franse kostschool en vervolgens de Latijnse school waar Richéus van Ommeren rector was. In 1790 werd hij ingeschreven als student aan het Amsterdamse Athenaeum Illustre. In 1793 schreef hij een dissertatie De loco Ciceronis qui est de finibus bonorum. Daarna zette hij zijn studie voort in Leiden. In 1796 promoveerde hij op stellingen tot doctor in de beide rechten en vestigde hij zich als advocaat in Amsterdam. In 1799 volgde hij Daniël Wyttenbach op als hoogleraar aan het Athenaeum Illustre in Amsterdam met de leeropdracht Grieks, Latijn, geschiedenis, welsprekendheid en oudheden.

Van Lennep trouwde in 1800 met de 22-jarige bankiersdochter Cornelia Christina van Orsoy (1778-1816). Ze kregen in 1802 een zoon, de latere schrijver Jacob van Lennep, en een dochter. Na Cornelia's dood in 1816 hertrouwde hij in 1819 met Anna Catharina van de Poll (1791-1860), met wie hij nog negen kinderen had.

Hij was dichter, professor en bestuurder in Amsterdam en heeft zelfs Lodewijk Napoleon Nederlandse les op paleis Het Loo gegeven.

http://nl.wikipedia.org/wiki/David_Jacob_van_Lennep_%281774-1853%29