Aleksander Romanowicz

How are you related to Aleksander Romanowicz?

Connect to the World Family Tree to find out

Share your family tree and photos with the people you know and love

  • Build your family tree online
  • Share photos and videos
  • Smart Matching™ technology
  • Free!

Aleksander Romanowicz

Russian: Александр Ромуальдович Романович
Birthdate:
Birthplace: Алекшишки, Vilnius, Vilniaus pavietas ir gubernija, Lithuania, Russian Empire
Death: November 14, 1933 (62)
Vilnius, Vilnius city municipality, Vilnius County, Lithuania
Place of Burial: Grodno, Grodna District, Hrodna Region, Belarus
Immediate Family:

Son of Romuald Romanowicz and Emilia Romanowicz
Husband of Żanna Romanowicz
Father of Stefan Mustafa Romanowicz; Zofia Romanowicz; Miriam Balusz and Helene Jodlowska
Brother of Maria Muchla; Zanne Bohdanowicz and Jakub Romanowicz

Occupation: Generał Brygady
Managed by: Private User
Last Updated:

About Aleksander Romanowicz

Aleksander Romanowicz was a general of cavalry in both Russian Imperial Army and Polish Army. Born on 1 April 1871, on his family estate Olekszyszki (near Lida), in 1890 he graduated from the Russian Army Cadet Corps in Polotsk, then entered the Officer’s School of Cavalry, becoming in 1892 a professional officer of the Russian Army. He was of Lithuanian Tatar origin.

At the beginning of World War I, he fought in Eastern Prussia. Then, together with his soldiers, he was moved to the area of Kalisz, and in 1916 was poisoned during a German gas attack. After recuperating, in 1917 he was promoted to General Major and moved to Finland.

In November 1918 Romanowicz joined the Polish Army and became commander of the Tatar Uhlan Regiment, later 7th Mounted Regiment. He participated in the Polish-Soviet War, after the conflict decided to quit the army. In mid-1921 he settled in his family estate and became president of the local Muslim community. Later Romanowicz moved to Wilno, where he died on 14 November 1933.

About Aleksander Romanowicz (Polski)

Aleksander Romanowicz (ur. 20 marca?/1 kwietnia 1871 w majątku rodowym Olekszyszki, w pow. lidzkim, zm. 14 listopada 1933 w Wilnie) – polski Tatar, muzułmanin, generał major Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Aleksander Romanowicz urodził się 1 kwietnia 1871 w majątku rodowym Olekszyszki, w powiecie lidzkim, w rodzinie Romualda, kapitana rosyjskiej artylerii, i Emilii z Jakubowskich. Żonaty z Joanną z Bazarewskich, z którą miał czworo dzieci: Stefana, Zofię, Marię i Helenę.

W 1890 ukończył Korpus Kadetów w Połocku, potem Oficerską Szkołę Kawalerii. Od 1892 oficer zawodowy rosyjskiej kawalerii. W 1914 jako dowódca pułku jazdy walczył w kampanii pruskiej. Uratowany z pogromu na Mazurach objął dowództwo kaliskiego pułku strzelców pogranicznych. W 1916 zatruty niemieckimi gazami bojowymi. Po wyleczeniu uzyskał stopień generała majora i do 1917 dowodził Dywizją Pograniczną w Finlandii.

3 lutego 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego z warunkowym zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika i mianowany dowódcą Pułku Jazdy Tatarskiej im. Mustafy Achmatowicza.

22 kwietnia 1920 powołany na stanowisko dowódcy 7 Brygady Jazdy. lipiec 1920 - marzec 1921 w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych, po czym służył w Centralnej Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie. Uczestnik wojny bolszewickiej. 26 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej.

Nie potrafił przystosować się do nowego środowiska i podał się do dymisji. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady. Będąc na emeryturze rozwinął ożywioną działalność społeczną i religijną wśród gminy muzułmańskiej, której prezesował. Osiadł w Wilnie, gdzie zmarł 14 listopada 1933. Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Niekraszuńcach, w powiecie lidzkim.

Awanse

  • W czasie służby w armii rosyjskiej awansował na kolejne stopnie:
  • korneta (ros. Корнет) – 4 sierpnia 1892,
  • porucznika (ros. Поручик) – 4 sierpnia 1896,
  • sztabsrotmistrza (ros. Штабс-ротмистр) – 4 sierpnia 1900,
  • rotmistrza (ros. Ротмистр) – 4 sierpnia 1904,
  • pułkownika (Полковник) – 6 grudnia 1913,
  • generała majora (ros. Генерал-майор) – 11 sierpnia 1917.

Об Александре Ромуальдовиче Романовиче (русский)

Александр Ромуальдович Романович (1 апреля 1871, Алекшишки, Виленская губерния — 14 ноября 1933, Вильно, Виленское воеводство) — генерал-майор Русской императорской армии и генерал бригады Войска Польского.

Биография

Родился 1 апреля 1871 года в родовом имении Алекшишки Лидского уезда в семье Ромуальда, капитана русской артиллерии, и Эмилии, урожденной Якубовской. Женат на Иоанне, урожденной Базаревской, от которой у него было четверо детей: Стефан, София, Мария и Елена. Имел татарское происхождение.

В 1890 году окончил Кадетский корпус в Полоцке, затем окончил Николаевское кавалерийское училище. В 1892 году был выпущен в Драгунский лейб-гвардии полк. К 1913 году дослужился до полковника в этом полку.

В 1914 году участвовал в Восточно-Прусской операции.

В мае 1915 года принял командование 12-м Калишским полком пограничной стражи. В 1916 году он был отравлен немецкими боевыми газами.

После выздоровления в августе 1917 года он получил звание генерал-майора и в октябре 1917 года был назначен командовать Финляндской пограничной сводной дивизией.

В 1918 году был министром юстиции первого Крымского краевого правительства генерала М. А. Сулькевича, который привлёк в него и других литовских татар. После ликвидации Крымской республики перебрался в Польшу.

3 февраля 1920 года был принят в Войско Польское с условным утверждением в звании подполковника и назначен командиром Татарского кавалерийского полка имени Мустафы Ахматовича.

22 апреля 1920 года был назначен командиром 7-й кавалерийской бригады. С июля 1920 по март 1921 года был в распоряжении министра военного дела, после чего служил на Центральном пункте сборки офицеров в Варшаве. Участник советско-польской войны. 26 января 1921 года утверждён в звании генерал-лейтенанта, в группе офицеров бывшего Восточного корпуса и бывшей Русской армии.

Впрочем, он не смог адаптироваться к новой обстановке и подал в отставку. 1 апреля 1921 года вышел в отставку в звании генерал-лейтенанта. 26 октября 1923 года президент Республики Польша Станислав Войцеховский утвердил его в звании бригадного генерала. После выхода на пенсию он развил активную общественную и религиозную деятельность среди мусульманской общины, президентом которой он был. Поселился в Вильнюсе, где и умер 14 ноября 1933 года. Похоронен в семейной могиле на кладбище в Некрашунцах Лидского уезда.

Звания и награды

  • Корнет – 4 августа 1892 года,
  • Поручик - 4 августа 1896 года,
  • Штабс-ротмистр – 4 августа 1900 года,
  • Ротмистр - 4 августа 1904 года,
  • Полковник – 6 декабря 1913 года,
  • Генерал-майор — 11 августа 1917 года.
  • Награжден орденами Св. Владимира 2-й и 3-й степеней, Св. Анны 2-й, 3-й и 4-й степеней, Св. Станислава 2-й и 3-й степеней.
view all

Aleksander Romanowicz's Timeline

1871
April 1, 1871
Алекшишки, Vilnius, Vilniaus pavietas ir gubernija, Lithuania, Russian Empire
1899
May 25, 1899
1902
April 17, 1902
1914
October 19, 1914
1921
1921
1933
November 14, 1933
Age 62
Vilnius, Vilnius city municipality, Vilnius County, Lithuania
????
Grodno, Grodna District, Hrodna Region, Belarus