Czeslaw Fedorowicz

Fedorowicz Czesław s. Antoniego (1891 1915 1940). Ur. 20.12. Należał do diec. kamienieckiej. Był absolwentem seminarium duch. w Żytomierzu i Akademii Duch. w Petersburgu, którą ukończył ze stopniem magistra prawa kanonicznego. W latach 1917-1918 był katechetą w par. Biała Cerkiew w dek. Kijów, liczącej wówczas 4182 wiernych. W 1920 mianowany promotorem sprawiedliwości i obrońcą węzła małżeńskiego w sądzie kamienieckiej kurii biskupiej. Do 1921 był dziekanem w Mohylewie Podolskim. Pracował w par. Śnitków, Wojtowce i Pików. Od listopada 1921 był dziekanem w Litynie, a od 1924 (?) proboszczem par. Brahiłów w dek. Winnica. Jesienią 1922 został aresztowany i przez kilka tygodni więziony w Winnicy. Powtórnie aresztowany w 1926 i uwięziony w tym mieście, został nast. skazany na 3 (?) lata łagrów. Skierowany do łagru na Sołówkach. Znalazł się tam w połowie 1927. Po upływie roku ponownie skierowany do więzienia w Winnicy i po 6 miesiącach śledztwa skazany na karę śmierci, z zamianą na 10 lat więzienia (łagrów). W latach 1929-1930 przebywał w więzieniu na Chołodnoj Gorie w Charkowie, a nast. w innym, mniejszym więzieniu charkowskim przy ul. Tiuriemnoj. Pod koniec 1931 przewieziony do politizolatora w Jarosławlu n. Wołgą. Matka, Zofia, żyła w Matwiejkowskiej Słobodzie, poczta Mitki, pow. Mohylew Podolski. Dn. 15.09.1932 w grupie 51 więźniów, wśród których było 18 księży, wymieniony do Polski. Od 1933 pełnił obowiązki proboszcza w par. Starojelnia w diec. pińskiej, rektora kościołów w Łopusznej i Walówce w dek. nowogródzkim, a nast. w Baranowiczach. Wybuch II wojny świat. zastał go we Francji, gdzie zm. w 1940 na skutek ran odniesionych podczas działań wojennych. W schematyzmach archidiec. mohylewskiej i innych źródłach wymieniany pod nieco zmienionym nazwiskiem jako Fiedorowicz