Ignacy Piłat

Dziadek Ignatz (Ignacy) Piłat urodził się 2 marca 1876 r. w Bobowie i na pewno chodził do szkoły w Bobowie. Służył w wojsku pruskim, w 128 Gdańskim Pułku Piechoty w Nowym Porcie i brał udział w I wojnie światowej. W 1902 roku ożenił się z Pelagią Lewicką z Bobowa i razem z żoną zamieszkali w nowo nabytym budynku naprzeciw szkoły, położonym na działce o powierzchni 1 ha. Do istniejącego budynku mieszkalnego, który kupili w 1902 r. od Adolfa Maderwalda, dobudowali drugi budynek, w którym urządzili restaurację i salę do zabaw. W 1908 r. kupili działkę o powierzchni 1,18 ha (między torami i szosą w kierunku Pączewa), a w 1935 r. kupili działkę o powierzchni 5,98 ha – po parcelacji majątku Rusek. Dziadkowie mieli siedmioro dzieci. Ósme dziecko, córka Jadwiga, zmarło w wieku niemowlęcym. Starsze dzieci: Marianna, Józef i Bernard uczęszczały do szkoły przyklasztornej w Grünhof (Święciechowo) koło Regenwalde (Resko) – obecnie województwo zachodniopomorskie. Franciszek wstąpił do klasztoru ojców bonifratrów w Krakowie, gdzie pracował jako pielęgniarz. Helena była na pensji u Sióstr Miłosierdzia w Krakowie. Najmłodsze dzieci uczyły się w Tczewie: Jan uczęszczał do klasy rzemieślniczej przy Szkole Morskiej przygotowującej mechaników dla marynarki handlowej, a Antoni uczęszczał do gimnazjum. Jego pasją była budowa radioodbiorników. W prowadzeniu restauracji i sklepu pomagali córka Helena i syn Bernard oraz siostra babci Teofila Lewicka.

Poza licznymi obowiązkami związanymi z prowadzeniem restauracji i sklepu, dziadek pracował społecznie. Jeszcze w czasie zaboru pruskiego prowadził sołectwo i był poborcą podatkowym. Także w pierwszych wyborach po odzyskaniu niepodległości w 1920 r. został wybrany na sołtysa wsi Bobowo. Wybrana wówczas rada gminy liczyła 21 osób, z których 14 należało do Narodowej Partii Robotniczej (NPR), jeden radny był bezpartyjny, a pozostali, łącznie z trzyosobowym zarządem (z dziadkiem w składzie) należeli do Związku Ludowo – Narodowego (ZLN). Już w 1925 r. dziadek był proponowany przez Sejmik Powiatu Starogardzkiego na wójta obwodu Bobowo. Odmówił z powodu obowiązków sołeckich, urząd wójta pełnił jednak w latach 1931 – 35. 7 lutego 1934 r. przedstawiciele Wydziału Powiatowego w Starogardzie przeprowadzili lustrację wójtostwa w Bobowie. Z zachowanej dokumentacji wynika, że wójt Piłat prowadzi urząd wójtowski dość starannie i posiada odpowiednie kwalifikacje. 16 stycznia 1934 r. dziadek został mianowany przez starostę sołtysem komisarycznym. Jako uzasadnienie podano trudną sytuację ekonomiczną gminy. W latach 1921 – 35 dziadek prowadził Obwodowy Urząd Stanu Cywilnego w Bobowie. Wszystkie te urzędy sprawował osobiście. Był także członkiem rady parafialnej przy kościele, współuczestniczył w odbudowie kościoła.

           	   	 W czasie II wojny światowej dziadkowie zostali „wywłaszczeni”. Restaurację, sklep i gospodarstwo rolne zajął bezprawnie Niemiec Paul Enkfer. Pozwolił dziadkom mieszkać dalej w tym budynku, zajmowali jednak tylko jeden pokój... Nie przyjęli narodowości niemieckiej. W okresie wojny stracili trzech synów. Najmłodszy, Antoni (radiotechnik), zmarł 8 kwietnia 1942 r. po powrocie z obozu pracy; Franciszek (zakonnik) przebywał w Wilnie i tam 10 czerwca 1940 r. został aresztowany przez NKWD i osadzony           w więzieniu. Zmarł w Iranie, 13 października 1942 r., gdzie dotarł z Armią Polską gen. Władysława Andersa, a Jan (bosmanmat na ORP „Orkan”), zatonął z okrętem na północnym Atlantyku 8 października 1943 r. Czwarty syn, Bernard (mój ojciec) przez całą wojnę przebywał  w niewoli niemieckiej. 16 lutego 1943 r. w KL Auschwitz zginęła siostra babci - Monika Lewicka (numer obozowy 29336), która wcześniej była więziona w więzieniu w Fordonie. Monika Lewicka była siostrą zakonną w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego á Paulo w Poznaniu. 

Po wojnie dziadkowie byli nękani domiarami przez władzę „ludową” i nazywani „kułakami”. W 1955 r. zamknęli sklep i restaurację. Zajęli się tylko gospodarstwem rolnym, które syn Bernard (mój ojciec) odziedziczył po ich śmierci. Babcia zmarła w 1957 r., dziadek dwa lata później. Dziadkowie razem przeżyli prawie 55 lat. Doczekali się 4 wnuczek i ani jednego wnuka. Ja jestem najmłodszą wnuczką i jedyną, która nosi nazwisko Piłat...

Honorata Piłat