Józef Ciachorowski

GEDCOM Note

<p>W czasie I w.św. Józef walczył we Francji, w armii cesarskiej, w jakiejś bitwie został ranny (legenda rodzinna mówi o Verdun). Wojskowe archiwa niemieckie nie posiadają jednak żadnej informacji na jego temat. Podobno brał udział w powstaniu wielk</p><p>opolskim, nie wiadomo tego na pewno, nie wiadomo nawet po jakiej stronie walczył. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, brałudział w defiladzie wojska z okazji otwarcia mostu na Wiśle w Grudziądu. Potrafił jeździć konno.</p><p> </p><p>Nie wiadomo kiedy Józef sprowadził się do Grudziądza . Było to jednak przed 1922 rokiem . Przed wojną II wielokrotnie szukał pracy, przez pewien czas rodzina mieszkała w Chełmży. Później sprowadzili się do Grudziądza, gdzie zastała ich wojna. Prz</p><p>ed wybuchem wojny pracował jako pracownik fizyczny w hotelu prowadzonym przez swojego ojca - hotel ten nazywał się "Elizjum". Nie wiadomo od jakiego momentu nie utrzymywał kontaktu z żoną i dziećmi. Okres okupacji spędzili w części Grudziądza, zw</p><p>anej Tarpno mieszkali w domu naprzeciwko Kościoła pod wezwaniem Najśw. Serca Pana Jezusa. Dom ten spłonął w 1945 roku podczas oblężenia. W czasie okupacji Józef pracował w fabryce Fentzky (późniejsza Unia).</p><p> </p><p>Pod koniec wojny służył w Volkssturmie. Brał udział m.in. w kopaniu rowów przeciwpancernych w lesie rudnickim.</p><p>(wg. H. Wiśniewskiej - nie służył w Volkssturmie, do robót został zapędzony siłą, rowy przeciwpancerne kopał na Książęcych Górach, skąd zbiegł).</p><p>Po wyzwoleniu w 1945 r. został porwany przez Rosjan, kiedy wyszedł z domu po wodę. Razem z grupą jeńców niemieckich został popędzony pieszo do Kwidzyna, a następnie koleją wywieziony na Ural. Wrócił w 1946r schorowany. Został zarządcą PGR-ów obe</p><p>jmujących obszarem przedwojenne majątki niemieckiej rodziny von Budenbrockow, między Kwidzynem a Gardeją - okolice wsi Otłowiec. Następnie pracował w Fabryce Maszyn Rolniczych "Unia", oraz w Żegludze Wiślanej. Wyjechał pod Wrocław, do miejscowośc</p><p>i Siechnica, gdzie początkowo mieszkał u swojej siostry Franciszki, a następnie żył z kobietą o nazwisku Polak. Zatrudnił się w fabryce mebli.</p><p> </p><p>W połowie lat 50 tych mieszkał we wsi Radwanice. Pracował w elektrociepłowni do czasu przejścia na emeryturę. Józef był typowym rolnikiem, źle znosił pobyt w mieście, znacznie bardziej wolał przebywać i pracować na wsi. Józef na krótko przed śmi</p>ercią powraca do Grudziądza (1967). Mieszkał ze swoją córką Władysławą w jej domu, odezwała się choroba z czasów Uralu, charakteryzująca się wyciekaniem wody z nóg. Na to schorzenie Józef zmarł w lipcu 1972 roku.