Magdalena Stockmans

In Amsterdam kwam Magdalena Stockmans in contact met de dichter Gerbrand Adriaensz. Bredero. Die was overduidelijk verliefd op haar, maar zij verkoos de succesvolle lakenhandelaar Isaack van der Voort, die net als haar vader uit Antwerpen afkomstig was.

Direct na de bruiloft reisden Magdalena Stockmans en haar man naar Napels, waar zij in september 1618 aankwamen. Onderweg in Rome ontving zij een gedicht van Bredero, later bekend geworden als ‘Ogen vol maiesteijt’, waarin hij eloquent haar schoonheid prijst. Aan het begin van dat jaar had de zieke Bredero al zijn verdriet geuit over het feit dat zijn ‘vrouwelijk sieraad’ een ‘bruine Brabander’ boven hem verkoos. Op het moment dat zij het gedicht ontving, was de dichter echter al gestorven.

In 1622 verscheen Bredero’s liefdesgedicht voor Magdalena Stockmans in iets gewijzigde vorm in zijn postuum uitgegeven Groote bron der minnen. Pas eeuwen later dook de originele brief op tussen de papieren van de nakomelingen van Magdalena’s dochter: in 1885 vond Ch.M. Dozy hem terug in het Amsterdamse Weeskamerarchief. Pas toen werd duidelijk aan wie Bredero’s ‘Ogen vol maiesteijt’ was opgedragen. Hij voegde het gedicht bij een aantal andere verzen, die later ten onrechte ook aan Bredero zijn toegeschreven (Van Eeghen 1954, 138). Magdalena Stockmans ging de geschiedenis in als laatste onbereikbare geliefde van Bredero.

Bron:historici.nl

• https://rkd.nl/explore/images/214297