Rafael Blam

He was one of the member of the first jazz band of Belgrade, Miki Jazz, that is portrayed in the Documentary Kalemegdan Kadish,

Rafajlo Blam rodjen je u Beogradu, sin Marka, trgovačkog zastupnika i majke Matilde, rodjene Štern. Završio je osnovnu školu i gimnaziju sa malom maturom i elektrotehnički odsek elektrotehničke škole u Beogradu, a osim toga diplomirao je u Beogradu na Muzičkoj akademiji violinu i nastavnički odsek. Rafajlo je kao diplomirani tehničar radio od 1930-1941. godine u

Beogradskoj električnoj centrali kao stručnjak za potrošnju struje. Umetničku karijeru on je započeo još kao dečak, gde je nastupao kao kafanski i barski muzičar. Osnovao je prvi džez orkestar u Beogradu „Miki džez“, sastavljen od jevrejskih omladinaca a docnije i akademski džez orkestar „Džoni bojs“ sa kojim je do 1941. godine gostovao u Rumuniji, Francuskoj, Španiji, Bugarskoj i drugim zemljama. Član Radio Beograda i solista na harmonici postao je 1939. godine. Od 1932. godine je član beogradske filharmonije. Od 1934. godine je stalni dirigent radničkog pevačkog društva „Nikola Tesla“ i dirigent hora pravoslavne crkve „Aleksandar Nevski“. U Srbiji je evidentiran kao prvi harmonikaš na klavirskoj harmonici, a bio je i član tada jedinog folklornog ansambla „Maga Magazinović“ i kao takav učestvovao na mnogim svetskim festivalima. Osim toga on je bio i šef orkestra dva elegantna kluba u Beogradu i to: „Džokej kluba“ i „Auto kluba“. Rafa je pored svoje redovne dužnosti postao 1938. godine i profesor muzike u muzičkoj školi „Stanković“ u Beogradu. Svima nama koji smo bili u zarobljeništvu poznato je kulturno delovanje na muzičkom polju za sve vreme zarobljeništva u raznim zarobljeničkim logorima, gde je Rafa u Libeku osnovao prvi orkestar Jugoslovenskih ratnih zarobljenika koji je imao tri sekcije i to:

a) sekciju narodne muzike

b) veliki, takoreći filharmonijski, orkestar i

c) kamerni kvartet

U logoru on komponuje i pesmu „Šiken zi mir ajn paket“, a nešto docnije komponovao je i jevrejsku posmrtnu pesmu „Jošev besajder“. Rafa je svima nama ratnim zarobljenicima podizao moral, on nam je ulivao puno vere u budućnost i svojim muziciranjem olakšavao nam veoma težak zarobljenički život u fašističkim logorima. Dužnost mi je da napomenem još i to da je u zarobljeništvu posle raskida naprednih elemenata sa kulturnim klubom – fašistima, muzička sekcija bila odsek antifašista i delovala kroz pesmu i muziku kao sekcija antifašističkih elemenata u logoru.

         Posle rata Rafa postaje član Beogradskog radio orkestra i Beogradske filharmonije kao i redovni profesor u muzičkoj školi  „Mokranjac“ gde predaje violinu sve do svoga penzionisanja 1965. godine. Sudeluje i to aktivno u kulturno umetničkim društvima „Polet“, „Abrašević“ i „Djoka Pavlović“ a osnivač je i jevrejskog hora Braća Baruh (Srpsko jevrejsko – pevačko društvo), gde je bio i prvi dirigent društva. Naš Rafa je takodje osnivač i ansambla „Kolo“ sa kojim je često putovao po svetu. Član je i Saveza kompozitora Srbije gde je i član uprave. Rafa je mnogo komponovao, stvarao je dela kako horska tako i orkestarska, a njegove horske kompozicije pevaju se u horovima „Branko Cvetković“, „Ivo Lola Ribar“ i „Braća Baruh“. On je isto tako komponovao i sastavio pesmaricu jevrejskih pesama u izdanju našeg Saveza. Rafa je sada profesor muzike na narodnom univerzitetu „Stari Grad“. 

    Za ratne zasluge u zarobljeništvu, Rafa je odlikovan od narodne vlasti Ordenom zasluga za narod. U poslednje vreme Rafa je komponovao kao prvi u SR Srbiji dečju operu „Mornari“ koja je prvi put prikazana 1970. godine u Novoj Varoši, Sandžak. Nije na odmet da napomenem da je naš Rafa u svojoj bogatoj karijeri umetnika svirao i predsedniku Francuske Republike Lebrenu, Turske Republike Kemalu Ataturku, Bugarskom caru Goricu, a bio je pre rata angažovan kao stalnan muzičar na dvoru Kralja Aleksandra i Petra Karadjordjevića. Rafa je isto tako koncertrirao na Grčkom i Španskom dvoru 1934. godine. Na kraju da napomenem još i to da je Rafa od pravoslavne crkve takodje odlikovan visokim crkvenim odlikovanjem koga je dobio kao priznanje pravoslavne crkve za dirigovanje horom u crkvi Aleksandra Nevskog.

http://makabijada.com/dopis/gradovi/grobgd/blam.htm