Roman Witkiewicz

https://en.wikipedia.org/wiki/Massacre_of_Lwów_professors

Roman Witkiewicz (ur. 1886 w Stanisławowie, zm. 3/4 lipca 1941 we Lwowie) – polski inżynier mechanik, profesor Politechniki Lwowskiej.

Absolwent Politechniki Lwowskiej. W 1915 roku obronił pracę doktorską (Spalanie izobaryczne w motorze gazowym), w 1917 roku habilitował się, a w 1921 roku objął kierownictwo Katedry Pomiarów Maszynowych. Dzięki jego inicjatywie rozpoczęto budowę Laboratorium Maszynowego, które zostało ukończone w 1925 roku. W 1922 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1930 roku – profesorem zwyczajnym Politechniki Lwowskiej. Był członkiem czynnym Akademii Nauk Technicznych, autorem szeregu prac naukowych (m.in. Tarcie układu korbowego a działalność mechaniczna, Elastyczność kotła a cieplarki, Wytyczne i materiały do projektowania podkarpackich rurociągów gazu ziemnego, Bezkorbowe silniko-sprężarki a napędy pneumatyczne o wielkiej mocy. Organizował kształcenie specjalistów inżynierii chemicznej na Wydziale Mechanicznym PLw, był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[1]. W okresie sowieckiej okupacji Lwowa nadal prowadził działalność naukową. W sierpniu 1940 roku był gościem Wszechzwiązkowego Komitetu ds. Nauki ZSRR w Moskwie[2]. Członek rady miejskiej sowieckiego Lwowa[3].

Po zajęciu Lwowa przez Wehrmacht aresztowany przez Einsatzkommando zur besonderen Verwendung pod dowództwem Brigadeführera dr Karla Eberharda Schöngartha w nocy z 3 na 4 lipca 1941 roku, został tej samej nocy, bez sądu, rozstrzelany w grupie 25 polskich profesorów na Wzgórzach Wuleckich.

Do jego uczniów, którzy po II wojnie światowej zostali profesorami należą: Jan Bosch, Stanisław Chrzanowski, Stanisław Ochęduszko, Witold Około-Kułak, Witold Rosner, Fryderyk Staub, Stanisław Steindel, Kazimierz Sulima-Szawłowski, Zbigniew Wernicki, Wiktor Wiśniowski, Eliasz Zielski i Zdzisław Ziółkowski. http://pl.wikipedia.org/wiki/Roman_Witkiewicz

http://www.lwow.home.pl/Lwow_profs.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Massacre_of_Lviv_professors

A graduate of the Lviv Polytechnic. In 1915 he defended his doctoral thesis (Isobaric combustion in a gas engine), in 1917 he obtained his habilitation, and in 1921 he took over the head of the Department of Machine Measurements. Thanks to his initiative, the construction of the Machine Laboratory was started and it was completed in 1925. In 1922 he became an associate professor, and in 1930 - a full professor at the Lviv Polytechnic. He was an active member of the Academy of Technical Sciences, author of a number of scientific works (including friction of the crank system and mechanical activity, Flexibility of the boiler and incubators, Guidelines and materials for the design of natural gas pipelines in Podkarpacie, Camless engine-compressors and high-power pneumatic drives. training chemical engineering specialists at the Faculty of Mechanical Engineering of the PLw, he was a member of the Polish Polytechnic Society in Lviv [1]. During the Soviet occupation of Lviv, he continued his research activity. In August 1940, he was a guest of the All-Union Committee for Science of the USSR in Moscow [2]. the city of Lviv [3].

After the occupation of Lviv by the Wehrmacht, he was arrested by the Einsatzkommando zur besonderen Verwendung under the command of Brigadeführer, Dr.Karl Eberhard Schöngarth on the night of July 3–4, 1941, and was shot without trial that night in a group of 25 Polish professors in the Wuleckie Hills.

His students who became professors after World War II include: Jan Bosch, Stanisław Chrzanowski, Stanisław Ochęduszko, Witold Ok-Kułak, Witold Rosner, Fryderyk Staub, Stanisław Steindel, Kazimierz Sulima-Szawłowski, Zbigniew Wernicki, Wiktor Wiśniowski, Eliasz Zielski and Zdzisław Ziółkowski.