Wacław Bieliński

Wacław Bieliński urodził się 13 sierpnia 1903 r. w Pączewie.

Przez krótki okres uczęszczał do szkoły elementarnej w Pączewie, a następnie z młodszym bratem Marianem do szkoły w Chełmnie.

Gimnazjum ukończył w Starogardzie i następnie został powołany do wojska.

Po odbytej służbie wojskowej wstąpił do Seminarium Duchownego w Łodzi. Święcenia kapłańskie otrzymał 30 sierpnia 1931 r.

Prymicyjną mszę świętą odprawił w Pączewie 8 września 1931 r.

Dalsze koleje życia wiodły go przez Polskę Centralną: był wikariuszem najpierw w Konstantynowie, później w parafii św. Anny w Łodzi.

Ksiądz wujek – tak potocznie nazywali go najbliżsi, był bardzo związany z całą swoją rodziną. Corocznie przyjeżdżał na dłuższe wakacje do swoich rodziców do Pączewa. W czasie wakacji odwiedzał każdorazowo rodzinę Błędzkich, Kurowskich, Piontków i Gładykowskich. Dzieci zapamiętały księdza wujka jako tego, który przywoził im zawsze dużo cukierków i czekolady.

Gdy rozpoczęła się II wojna światowa, a wraz z nią prześladowania inteligencji i kapłaństwa polskiego ksiądz Wacław został czynnym działaczem niepodległościowym. Przystąpił do zgrupowania skupionego wokół konspiracyjnego czasopisma "Pochodnia". Był to periodyk wydawany przez Narodowe Siły Zbrojne (NSZ) - polską, konspiracyjną organizację wojskową obozu narodowego, działającą podczas II wojny światowej i w okresie powojennym. Obok Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich była to największa formacja polityczno-wojskowa (zrzeszająca ponad 70tys. osób). Samo pismo "Pochodnia" ukazywało się w Łodzi od grudnia 1939 r. Miało ono za zadanie wykształcenie poczucia obowiązków propolskich i zachęcenie do pracy na rzecz uzyskania niepodległości. Wskazywało drogę do osiągnięcia tego celu. Propagowało myśl polityczną ruchu narodowego. I właśnie przy tworzeniu takiego pisma aktywnie uczestniczył ksiądz Wacław.

W marcu 1941 roku w ręce gestapo wpadła tajna drukarnia tegoż podziemnego pisma "Pochodnia". Aresztowano wówczas kapłanów związanych z wydawnictwem: ks. dr Jana Warczaka oraz będących z nim w bliskich kontaktach księży z parafii św. Anny w Łodzi - wśród nich właśnie ks. Wacława Bielińskiego. Zatrzymanych osadzono w więzieniu gestapo przy ul. Sterlinga w Łodzi. Tutaj zaczęła się martyrologia księdza Wacława . Później było więzienie w Fortach Poznańskich, trwające kilka tygodni śledztwo, w końcu 8 sierpnia zesłanie do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz-Birkenau (Oświęcim-Brzezinka). Wyczerpany więzieniem, cierpiący ksiądz Wacław zyskał w obozie przyjaciela. Był nim ksiądz Konrad Szweda z Cieszyna, który został Jego powiernikiem. Na krótko przed śmiercią ks. Wacław wyjawił mu, że przed aresztowaniem pracował przy noszeniu dachówek. Gdy hitlerowcy dowiedzieli się, że jest kapłanem, dodatkowo uwikłanym w szerzenie haseł narodowych, zdecydowali go zabić.Wycieńczony przeżył w Auschwitz jedynie 12 dni... Skatowany przez Niemca ksiądz Wacław zginął śmiercią męczeńską 20 sierpnia 1941 roku, mając zaledwie 38 lat. Ostatnich sakramentów - świętych spowiedzi i namaszczenia udzielił mu właśnie ksiądz Konrad Szweda, który pełnił funkcję pielęgniarza w obozie.

O śmierci księdza Wacława komendant obozu powiadomił telegraficznie jego rodzinę.

Po drugiej wojnie światowej wzmianka o męczeńskiej śmierci księdza Wacława Bielińskiego ukazała się w Wiadomościach Diecezji Łódzkiej oraz w Księdze Pomordowanych Kapłanów, umieszczonej w jednej z kaplic kościoła pw. NMP w Gdańsku.

Na wniosek Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Rada Państwa uchwałą z dnia 17 czerwca 1950 r. za zasługi w pracy społecznej odznaczyła

pośmiertnie księdza Wacława Bielińskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia

Polski. Stosowna uchwała Rady Państwa ogłoszona została w Monitorze Polskim z dnia

28 czerwca 1950 r. nr A 75, pod pozycją 872.

Ów krzyż to czwarta klasa Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) - nadawanego za wybitne osiągnięcia na polu obronności kraju i działalności społecznej. Order ten, od 1944 do 1992 roku był najwyższym odznaczeniem nadawanym osobom cywilnym.

Przyznanie tego wyróżnienia świadczy o ogromnym wkładzie księdza Wacława w dzieło niepodległości Polski.