Григорий Гринькович Волович г. Богория

https://lt.wikipedia.org/wiki/Grigalius_Valavi%C4%8Dius
http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/applet?mimetype=image%2Fx.djvu&sec=...

Ryhor Hryńkawič Walowič (? — pačatak 1586) — dziaržaŭny dziejač Wialikaha Kniastwa Litoŭskaha. Maršalak haspadarski (1558—1565), starosta slonimski (1560—1584) i kaštalian nowaharodski (z 1566). Siamja Pachodziŭ z rodu Walowičaŭ, syn Hryńki Chodkawiča, zasnawaĺnika rodu, brat Bahdana, Iwana, Michaila, Luki, Marka i Paŭla. Adna z jaho dačok, Fiadora, byla zamužam za Juryjem Tyškiewičam, a potym za Kryštafam Zianowičam. Druhaja, Rehina, spačatku wyjšla za Marcina Chrščanowiča, a potym za Paŭla Paca. Znoski Litaratura Hryckiewič A. Walowičy // Wialikaje kniastwa Litoŭskaje: Encyklapiedyja. U 3 t. / Redkal.: H. P. Paškoŭ (hal. red.) i inš.; mast. Z. E. Hierasimowič. — Mn.: Bielaruskaja Encyklapiedyja, 2005. — T. 1: Abalienski — Kadencyja. — S. 383. — 688 s. — ISBN 985-11-0314-4 (t. 1), ISBN 985-11-0315-2.

Grigalius Volovičius - valdovo maršalka (1558), Naugarduko kaštelionas (1566), Slonimo seniūnas (1560-1584)

Biografija Iš Valavičių giminės, Grinkos Chodka Valavičiaus sūnus, broliai Bogdanas, Ivanas. Rūmų maršalka 1558–1565 metais, Naugarduko kaštelionas nuo 1566 metų, Slanimo seniūnas 1560–1584 metais.

Viena jo dukterų, Teodora, buvo ištekėjusi už Bresto vaivados Jurgio Tiškevičiaus Logoiskio, o vėliau už Bresto vaivados Kristupo Zenovičiaus. Kita, Raina, iš pradžių ištekėjo už Martyno Chrčanovičiaus, o vėliau už Povilo Paco.

Literatūra 'А. Грыцкевіч. Валовічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. Т.1: Абаленскі – Кадэнцыя / Рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал.рэд.) і інш.; Маст. З.Э. Герасімовіч. – Мн.: БелЭн, 2005. – 688 с.: іл. С. 383. ISBN 985-11-0315-2 ISBN 985-11-0314-4 (т. 1)

Hrehory Hrynkowicz Wołłowicz (Grzegorz Wołłowicz), białorus. Рыгор Валовіч; zm. na początku 1586 r.) – przedstawiciel litewskiej magnaterii z rodu Wołłowiczów, syn Hrynki Chodkiewicza Wołłowicza, brat Bohdana, Łukasza, Iwana; marszałek hospodarski (1558-1565), kasztelan nowogródzki od 1566 r., starosta słonimski (1560-1584).

Na sejmie bielskim 1564 roku był świadkiem wydania przywileju bielskiego przez króla Zygmunta II Augusta[1]. Podpisał unię lubelską 1569 roku[2]. Znany z udziału w sejmiku w Rudnikach we wrześniu 1572 r. podczas pierwszego bezkrólewia, gdzie, podobnie jak pozostali uczestniczący w zjeździe senatorowie prawosławni, opowiedział się przeciw kandydaturze Iwana Groźnego na tron polski[3]. W czasie elekcji Stefana Batorego opowiadał się za kandydaturą Maksymiliana Habsburga[4].

Literatura Анатоль Грыцкевіч, Вялікае Княства Літоўскае (encyklopedia) Przypisy

Statut Litewski : drugiej redakcyi (1566) = Statutum Lituanicum : alterius editionis, Archiwum Komisji Prawniczej t. VII, Kraków 1900, s. 312.

Skarbiec diplomatów papiezkich, cesarskich, krolewskich, książęcych; uchwał narodowych, postanowień różnych władz i urzędów posługujących do krytycznego wyjaśnienia dziejów Litwy, Rusi Litewskiéj i ościennych im krajów. t. II., Wilno 1862, s. 330.

Antoni Mironowicz, Tolerancja wyznaniowa na pograniczu polsko-białoruskim

Ewa Dubas-Urwanowicz, Koronne zjazdy szlacheckie w dwóch pierwszych bezkrólewiach po śmierci Zygmunta Augusta, s. 335