Hermannus van Tongeren

Hermannus van Tongeren (Bergen op Zoom, 16 april 1876 - concentratiekamp Sachsenhausen, 29 maart 1941) was een Nederlands generaal-majoor tit. der genie en grootmeester van de Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden. Van Tongeren was officier in de Orde van Oranje-Nassau.

Hermannus volgde een militaire opleiding en diende vervolgens als 2e luitenant in Nederlands-Indië. In 1914 werd hij bevorderd tot luitenant-kolonel. In 1916 nam hij ontslag op basis van zijn 20 dienstjaren in de tropen. Als vrijmetselaar werd hij ingewijd in Batavia bij de loge 'Ster in het Oosten'. Later werd hij bevorderd tot gezel-vrijmetselaar in de loge 'Prins Frederik' te Kota-Radja. Uiteindelijk volgde zijn verheffing tot meester-vrijmetselaar in de loge 'Tidar' te Magelang. Vanaf 1917 was hij actief als lid van de loge 'Nos Vinxit Libertas' te Amsterdam, waarvan hij tevens voorzitter was in de periode 1920 tot 1936. In 1928 werd Hermannus gekozen tot landelijk grootmeester. Toen de vrijmetselarij tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi's verboden werd, wist Van Tongeren een aanzienlijk bedrag van de Ordekas naar het Nederlandse verzet door te sluizen. Zijn dochter Jacoba van Tongeren mocht dit geld gebruiken voor het werk met Groep 2000 in het verzet. Op 11 oktober 1940 werd hij door de Duitse bezetter gearresteerd en op 13 maart 1941 op transport gezet naar het concentratiekamp Sachsenhausen, alwaar hij 14 dagen later overleed.

• archiefkaart Stadsarchief Amsterdam
• Librariana > over zijn kinderen Hermannus en Jacoba van Tongeren