prof.dr. Samuel Cramer

WieWasWie bij huwelijk in 1900: Weduwnaar van Maria Charlotta de Clercq.

Samuel Cramer (Middelburg, 3 juli 1842 - Amsterdam, 30 januari 1913) was een Nederlands doopsgezind predikant en hoogleraar theologie aan de Universiteit van Amsterdam.

Cramer volgde de Latijnse School in Middelburg en promoveerde aan de Universiteit Utrecht, waar hij les kreeg van onder meer Jacob Gijsbert de Hoop Scheffer en Moll, op 16 april 1866 op het proefschrift Zwingli's leer van het godsdienstig geloof. Gedurende zijn studententijd publiceerde Cramer in de Studenten Almanak (1864), samen met Hermanus Diedericus Tjeenk Willink een artikel Het Seminarium der Doops-gezinden te Amsterdam, waarin Cramer en Tjeenk Willink het seminarie zeer kritisch belichtten.

Cramer stond als doopsgezind predikant achtereenvolgens in Zijldijk, Emden, Enschede en Zwolle. In 1890 werd hij benoemd tot hoogleraar aan het Doopsgezind Seminarie en hetzelfde jaar aan de Universiteit van Amsterdam, om college te geven in de 'Algemene Geschiedenis van het Christendom', de 'Vaderlandse Kerkgeschiedenis' en de 'Hermeneutiek van het Nieuwe Testament'. Hij hield zijn inaugurele rede over Beschrijvende en toegepaste Godgeleerdheid. In 1912 kreeg Cramer, wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd van zeventig jaar, eervol ontslag.

Cramer publiceerde veel in zowel Nederlandse als buitenlandse theologische bladen, vooral over de nieuwere kerkgeschiedenis, de praktische godgeleerdheid en de geschiedenis van de Doopsgezinden. In 1883 publiceerde hij zijn veelbesproken verhandeling over Conservatief modernisme, godgeleerdheid en volksleven.

Bronnen, noten en/of referenties 1913. Professor Dr. S. Cramer. Eigen Haard. Nr. 5. Samuel Cramer in de Digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren https://nl.wikipedia.org/wiki/Samuel_Cramer