Follow
Cichociemni - the "Silent Unseen" were elite special-operations paratroopers of the Polish Army in exile, created in Great Britain during World War II to operate in occupied Poland (Cichociemni Spadochroniarze Armii Krajowej).
A total of 2,613 Polish Army soldiers volunteered for training by Polish and British SOE operatives. Only 606 people completed the training, and eventually 316 of them were secretly parachuted into occupied Poland. The first operation ("air bridge", as it was called) took place on 15 February 1941. This operation was conducted by Captain Józef Zabielski, Major Stanisław Krzymowski and political courier Czesław Raczkowski. After 27 December 1944 further operations were discontinued, as by then most of Poland had been occupied by the Red Army.
Of 316 Cichociemni, 103 perished during the war: in combat with the Germans, executed by the Gestapo, or in crashes. A further nine were executed after the war by the Polish People's Republic; the communist regime was hostile to the Cichociemni, considered to be English/British ideologised infiltrators. Ninety-one Cichociemni operatives took part in the Warsaw Uprising of 1944.
https://en.wikipedia.org/wiki/Cichociemni
http://elitadywersji.org/publikacje/
The list of 316 elite paratroopers of the Polish Army is as follows:
1. Florian E. Adrian "Florek", "Liberator", "Libra"
Florian Edmund Adrian
2. Stefan Bałuk „Starba”, „Kubuś”, „Nir”
Stefan ps. „Starba” Bałuk
3. Ignacy Bator, „Opór”, „Płot”
Ignacy Adam ps. Opór Bator
4. Leon Wojciech Bazała, „Strwiąż”, „Polana”
Leon Wojciech Jan ps. „Strwiąż” Bazała, M.D.
5. Zbigniew Bąkiewicz, „Andrzej”, „Zabawka”, „T-2”
Zbigniew Marian Bąkiewicz aka Banks
6. Tadeusz Benedyk, „Danusia”, „Wąs”, „Zahata”
Tadeusz ps. "Zahata" Benedyk
7. Adam Benrad, „Drukarz”, „Szarada”
Adam Ludwik ps. Drukarz Benrad
8. Kazimierz Bernaczyk-Słoński, „Rango”, „Lido”, „Rysiek”
Kazimierz Alojzy Bernaczyk
9. Jacek Bętkowski, „Topór 2”, „Żbik 2”
Jacek Bętkowski
10. Jan Biały, „Kadłub”, „Pokrywka”
Jan Biały
11. Jerzy Bichniewicz
Cichociemni Spadochroniarze Armii Krajowej – przeszkoleni w Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech żołnierze Polskich Sił Zbrojnych, którzy ochotniczo zgłosili się do służby specjalnej (patrz treść przysięgi CC) w konspiracyjnej Armii Krajowej na terenie Polski okupowanej przez Niemców oraz Sowietów i byli w latach 1941–1944 przerzucani przez lotnictwo RAF w tym polską 1586 eskadrę specjalnego przeznaczenia. Wykonywali skok ze spadochronem na zrzutowiska wyznaczone i chronione przez oddziały partyzanckie AK (i in.) lub lądowali na polowych lotniskach podczas operacji Most (Wildhorn).
Nie byli zwartą formacją ani oddziałem wojskowym, nie mieli własnego sztandaru, barw, patrona ani też własnej tradycji. Zostali powołani rozkazem Naczelnego Wodza wraz z utworzeniem Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu współpracującego z brytyjskim Kierownictwem Operacji Specjalnych (SOE) oraz z komórką Oddziału V (łączność) Komendy Głównej AK.
Byli wyszkoleni do działań indywidualnych w zakresie sabotażu, dywersji, wywiadu, łączności, a także jako oficerowie przygotowani do pełnienia obowiązków sztabowych i dowódczych[4][5]. Szkoleni w ok. 30 specjalnościach w ok. 50 tajnych brytyjskich Special Training School (Specjalnych Szkołach Treningowych) oraz w polskich bazach m.in. w Ostunii (Włochy)[6]. Radiotelegrafistów oraz radiomechaników szkolono w Ośrodku Wyszkoleniowym Sekcji Dyspozycyjnej Oddziału Specjalnego Sztabu Naczelnego Wodza: w Anstruther, później w Auchtertool, następnie w Polmont. Cichociemni nie byli agentami SOE, podlegali wyłącznie KG AK, 316 CC skierowano do działalności konspiracyjnej w Armii Krajowej w okupowanej Polsce. Kolejnych 17 polskich spadochroniarzy, agentów SOE od czerwca 1942 r. do kwietnia 1945 r. zrzucono (niektórych dwukrotnie) poza Polskę, na teren okupowanej Europy: do Francji (4), Grecji (4), Płn. Włoch (5), Jugosławii (3) oraz Albanii (1). Zgodnie z zapisami Konwencji Genewskich nie mogli nosić mundurów oraz w przypadku aresztowania nie byli traktowani przez Niemców jako jeńcy wojenni.
Podczas wojny wszystkie informacje dotyczące cichociemnych były ściśle tajne. Po akceptacji Naczelnego Wodza, 1 czerwca 1943 r. Szef Oddziału VI (Specjalnego) ppłk dypl. Michał Protasewicz wydał „Instrukcję dla żołnierzy przerzucanych drogą lotniczą do Kraju”, w której podkreślono – Wszystkie bez wyjątku czynności związane z lotem do Kraju są ścisłą tajemnicą wojskową. Bezwzględne przestrzeganie tej tajemnicy jest podstawowym warunkiem powodzenia samych lotów oraz całości akcji lotniczej w Kraju, jak również jedynym sposobem zabezpieczenia przed represjami rodziny skoczka. Cichociemni mieli też zakaz kontaktu z rodziną po przylocie do Polski.
20 sierpnia 1942 roku gen. Sikorski w ośrodku cichociemnych STS 43 Audley End dekoruje krzyżem VM por. „Kawę”, Michała Fijałkę; w ubraniach cywilnych stoją cichociemni przygotowani do misji (od lewej): kpt. dypl. Wincenty Ściegienny „Las”, kpt. Bolesław Kontrym „Żmudzin”, por. Tadeusz Gaworski „Lawina” i por. Franciszek Rybka „Kula”
Do służby w Związku Walki Zbrojnej, a od lutego 1942 r, Armii Krajowej w okupowanej Polsce zgłosiło się ochotniczo 2413 kandydatów. Po intensywnym szkoleniu wybrano 579 żołnierzy, którzy złożyli przysięgę cichociemnych oraz przysięgę na rotę AK. Spośród nich do kraju wysłano 316 skoczków, później już zwanych cichociemnymi (a w kraju ptaszkami, zrzutkami) oraz 28 kurierów zwanych kociakami. Najmłodszy miał 17 lat, najstarszy 54 lata. Co najmniej 57 CC działało wcześniej w przedwojennym harcerstwie w Polsce oraz poza jej granicami.
Z 316 cichociemnych, w czasie wojny zginęło 102, w tym 9 podczas lotu lub skoku, a 8 zażyło truciznę po aresztowaniu. W powstaniu warszawskim wzięło udział 95 cichociemnych, spośród nich 18 zginęło, a co najmniej 20 było rannych[18]. Kolejnych 9 zginęło podczas śledztw lub z wyroków sowieckich oraz polskich sądów komunistycznych pod koniec wojny oraz w latach powojennych[19][20]. Ostatnim żyjącym cichociemnym jest mjr Aleksander Tarnawski[21].
Orderem Virtuti Militari odznaczono 221 cichociemnych, Krzyżem Walecznych zostali odznaczeni 595 razy[16].
Cichociemni byli prekursorami polskich sił specjalnych, ich tradycje kontynuuje Jednostka Wojskowa GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej.