

Het gereformeerd Piëtisme was een vroomheidsbeweging binnen de Nederlandse Gereformeerde Kerk in de zeventiende en achttiende eeuw. Gereformeerde piëtisten streefden naar het bevorderen van een ‘vrome levenswandel’ op alle levensterreinen.
De ‘Nadere Reformatie’ was een actieve beweging om dit doel door samenwerking te bereiken. Typerend was hun gewoonte om een ‘reformatieprogramma’ op te stellen of daarbij aan te sluiten. Bekende vertegenwoordigers waren Willem Teellinck, Gisbertus Voetius en Jodocus van Lodenstein. Het gereformeerd Piëtisme is verwant aan het Engelse Puritanisme en de voorreformatorische devotie.