Talysh Khanate or Talish Khanate (Persian: خانات تالش, romanized: Khānāt-e Tālesh, Azerbaijani: Talış xanlığı – تالیش خانلیغی, Talysh: Tolışə xanəti) was a khanate of Iranian origin that was established in Persia and existed from the middle of the 18th century till the beginning of the 19th century, located in the south-west coast of the Caspian Sea.

It comprised the southeastern part of the modern-day Republic of Azerbaijan and the eastern tip of north-western Iran. The capital of the khanate was its chief city, Lenkaran. As a result of the Persian defeat in the Russo-Persian War of 1826–28, the khanate was dissolved and absorbed by the Russian Empire.

The uncertainty surrounding the history of Talysh Khanate is not due only to the paucity of sources, a further problem is the rarity of studies about it. Several studies and short surveys appeared in Russian, Azerbaijani, Turkish, and Persian. Regrettably, some of these studies are tenuous and contain erroneous and biased interpretations.

Талы́шское ханство (Талышинское ханство) (перс. خانات تالش‎, тал. Tolışi xanəti, азерб. Talış xanlığı) — феодальное государство талышей], существовавшее с середины XVIII по начало XIX века на юго-западном побережье Каспийского моря, в пределах юго-восточной части современного Азербайджана и восточной оконечности северо-западного Ирана. Столица ханства — город Ленкорань. По мнению Т.Светоховского является одним из азербайджанских ханств

خانات تالش که با نام خانات لنکران نیز شناخته می‌شود، خان‌نشینی در منطقه کنونی جنوب شرقی جمهوری آذربایجان و نواحی شمالی استان گیلان در ایران امروزی بود که از دوران امپراتوری صفوی تا ۱۸۲۸ بر تالش حکم می‌راند که قسمت بزرگی از آن در نتیجه جنگ‌های ایران و روسیه برپایه پیمان ترکمنچای از ایران جدا شد. ‌این خانات در سال ۱۷۴۷ میلادی توسط سادات ترک زبان بنیان گذاشته شد که اولین خان این خانات میرجمال الدین خان از یاران نزدیک نادرشاه و آخرین آن‌ها میرحسن خان بود.
پایتخت این خان‌نشین، شهر لنکران و مردم این خانات را تالش‌ها و آذربایجانی‌ها تشکیل می‌دادند.