Jean François De Wachter

Origineel profiel. Alle opzoekingen door L. Guffens en W. De Boeck. Wenst u iets over te nemen? Geen probleem, maar verwijs altijd naar deze pagina. Niet alleen omwille van het fatsoen, maar vooral omdat dit profiel aan wijzigingen onderhevig is.

Jan Frans / Jean François was steenbakker, herbergier, landbouwer, broodbakker en diende in het leger van Napoleon. Jan Frans was een loteling (lot nr. 31 op 14/03/1805, of het jaar XIII) en maakte vanaf 1808 deel uit van het 5e Regt de Cuirassiers. Hij maakte de Russische veldtocht mee, werd gevangen genomen en was pas in 1815 terug thuis.

Op 9 oktober 1805 vertrok hij vanuit Antwerpen naar het Franse Niort, waar hij zou ingelijfd worden bij het 22e Regt Chasseur à Cheval. Om onbekende redenen werd hij uiteindelijk niet bij deze eenheid ingelijfd en keerde hij weer huiswaarts.

Andere archiefstukken leren ons dat hij uiteindelijk op 25 mei 1807 (of prairial, ANXIII volgens de jaartelling van Napoleon) werd toegevoegd aan de Compagnie de Réserve du Département des Deux-Nèthes (17de legioen). Deze compagnie werd opgericht voor de periode 1805 tot 1814 (décret impérial du 24 floréal an XIII) en was van '2de klasse': 136 soldaten en een 10-tal officieren die vooral departementaal inzetbaar moesten zijn (bewaking van overheidsgebouwen). Het 17e legioen droeg als uniform ​​een lichtblauwe jas met donkerblauwe kraag, revers en manchetten beide in het groen. Gele knoppen met het nummer 17 in het midden en het opschrift "Departement des Deux-Nèthes" rond de rand (afbeelding: zie 'media').

Zeven maanden later, op 30 januari 1808, werd hij bij bevel van de minister van oorlog aangeduid om overgeplaatst te worden naar het 5e Regt de Cuirassiers te Vesoul. Kurassiers waren zwaar bewapende cavaleriesoldaten te paard die een borstharnas droegen dat een kuras heette (zie profielfoto). Meestal werden voor de zware cavalerie de grootste (1m73 was destijds al groot en was de minimumlengte) en beste ruiters ingezet. De impact van hun (vaak frontale) aanvallen was dan ook enorm.

Op 8 februari 1808 vertrok hij vanuit Antwerpen naar vesoul, maar moest onderweg (wegens ziekte?) korte tijd opgenomen worden in het hospitaal te Luxemburg (19 februari 1808). Op 1 maart 1808 kwam hij aan in het Dépot van zijn nieuwe eenheid in Vesoul.

Zijn eenheid nam deel aan de Slag van Wagram in Oostenrijk (1809) onder leiding van Général de Brigade Baron Adrien Guiton.

Hij nam enkele jaren later in 1812 deel aan de Russische Veldtocht. Het 5de regiment cuirassiers viel onder de 2de divisie cuirassiers (brigade Beaumont, onder het commando van generaal Watier). Samen met twee andere divisies vormde dit het 2de cavaleriekorps (onder commando van generaal Montbrun). Er waren in het totaal vier cavaleriekorpsen, onder de leiding van de beroemde Maréchal Murat. De cuirassiers van het 2de cavaleriekorps kregen het bijzonder hard te verduren tijdens de Slag van Borodino (waar Montbrun sneuvelde).

In 1815 was hij terug in zijn geboortedorp, Boom. Ondertussen was hij opgeklommen tot wachtmeester. Uit archiefstukken blijkt dat hij 'verminkt' was.

Hij ontving de medaille van Sint Helena. Deze medaille werd uitgereikt aan oud-strijders die Napoleon hadden gediend en in 1857 nog in leven waren (archief SHAT, Vincennes, Frankrijk).

Onder 'media', 'tijdlijn' en 'documenten' vind je nog wat meer informatie over alle gebeurtenissen.

Er is ook een akte van benoeming tot lid van het Bureau van Weldadigheid (voorloper OCMW) beschikbaar in het rijksarchief (zie 'bronnen').

Bronnen: eigen opzoeking Rijksarchief Provincie Antwerpen: stukken H64 B-130 en D068/122, opzoekingen Lieven Guffens (bijzondere dank !) en de Lelys, website Bernard Coppens

GEDCOM Note

Jan Frans / Jean Franois was steenbakker, herbergier, landbouwer, broodbakker en diende in het leger van Napoleon. Jan Frans was een loteling (lot nr. 31 op 14/03/1805, of het jaar XIII) en maakte vanaf 1808 deel uit van het 5e Regt de Cuirassiers. Hij maakte de Russische veldtocht mee, werd gevangen genomen en was pas in 1815 terug thuis.

Op 9 oktober 1805 vertrok hij vanuit Antwerpen naar het Franse Niort, waar hij zou ingelijfd worden bij het 22e Regt Chasseur Cheval. Om onbekende redenen werd hij uiteindelijk niet bij deze eenheid ingelijfd en keerde hij weer huiswaarts.

Andere archiefstukken leren ons dat hij uiteindelijk op 25 mei 1807 (of prairial, ANXIII volgens de jaartelling van Napoleon) werd toegevoegd aan de Compagnie de Rserve du Dpartement des Deux-Nthes (17de legioen). Deze compagnie werd opgericht voor de periode 1805 tot 1814 (dcret imprial du 24 floral an XIII) en was van '2de klasse': 136 soldaten en een 10-tal officieren die vooral departementaal inzetbaar moesten zijn (bewaking van overheidsgebouwen). Het 17e legioen droeg als uniform een lichtblauwe jas met donkerblauwe kraag, revers en manchetten beide in het groen. Gele knoppen met het nummer 17 in het midden en het opschrift "Departement des Deux-Nthes" rond de rand (afbeelding: zie 'media').

Zeven maanden later, op 30 januari 1808, werd hij bij bevel van de minister van oorlog aangeduid om overgeplaatst te worden naar het 5e Regt de Cuirassiers te Vesoul. Kurassiers waren zwaar bewapende cavaleriesoldaten tepaard die een borstharnas droegen dat een kuras heette (zie profielfoto). Meestal werden voor de zware cavalerie de grootste (1m73 was destijds al groot en was de minimumlengte) en beste ruiters ingezet. De impact van hun (vaak frontale) aanvallen was dan ook enorm.

Op 8 februari 1808 vertrok hij vanuit Antwerpen naar vesoul, maarmoest onderweg (wegens ziekte?) korte tijd opgenomen worden in het hospitaal te Luxemburg (19 februari 1808). Op 1 maart 1808 kwam hij aan inhet Dpot van zijn nieuwe eenheid in Vesoul.

Zijn eenheid nam deel aan de Slag van Wagram in Oostenrijk (1809) onder leiding van Gnral de Brigade Baron Adrien Guiton.

Hij nam enkele jaren later in 1812 deel aan de Russische Veldtocht. Het 5de regiment cuirassiers viel onder de 2de divisie cuirassiers (brigade Beaumont, onder het commando van generaal Watier). Samen met twee andere divisies vormde dit het 2de cavaleriekorps (onder commando van generaal Montbrun). Er waren in het totaal vier cavaleriekorpsen, onder de leiding van de beroemde Marchal Murat. De cuirassiers van het 2de cavaleriekorps kregen het bijzonder hard te verduren tijdens de Slagvan Borodino (waar Montbrun sneuvelde).

In 1815 was hij terug in zijn geboortedorp, Boom. Ondertussen washij opgeklommen tot wachtmeester. Uit archiefstukken blijkt dat hij 'verminkt' was.

Hij ontving de medaille van Sint Helena. Deze medaille werd uitgereikt aan oud-strijders die Napoleon hadden gediend en in 1857 nog in leven waren (archief SHAT, Vincennes, Frankrijk).

Onder 'media', 'tijdlijn' en 'documenten' vind je nog wat meer informatie over alle gebeurtenissen.

Er is ook een akte van benoeming tot lid van het Bureau van Weldadigheid (voorloper OCMW) beschikbaar in het rijksarchief (zie 'bronnen').

Bronnen: eigen opzoeking Rijksarchief Provincie Antwerpen: stukken H64 B-130 en D068/122, opzoekingen Lieven Guffens (bijzondere dank !) en de Lelys, website Bernard Coppens