Anna Bilińska-Bohdanowicz

Urodziła się w 1857 r. na Ukrainie w domu polskiego lekarza, który prowadził medyczną praktykę w Kijowie. Już jako dziecko zdradzała wyjątkową smykałkę do rysowania i muzykowania. W wieku 12 lat zaczęła pobierać lekcje rysunku u samego Michała Elwiro Andriollego. W wieku 19 lat po raz pierwszy wystawiła swe prace w warszawskiej Zachęcie. W Warszawie uczyła się w prywatnej szkole Wojciecha Gersona; w Paryżu studiowała malarstwo w Academie Julian i u Oliviera Mersona. Choć profesorowie oceniali jej prace wysoko, choć prezentowała je na paryskich salonach, marszandzi i kolekcjonerzy długo ignorowali jej twórczość. Sprzedawała niewiele obrazów, w dodatku tanio. Po śmierci ojca została bez środków do życia. Uratował ją Rodolphe Julian, najpierw zwalniając z opłat za naukę, potem zatrudniając w jednej z pracowni Academie.Bilińska była pierwszą polską malarką, która zdobyła formalne wykształcenie artystyczne na europejskim poziomie. Malowała portrety, pejzaże, sceny rodzajowe, martwe natury: olejno, akwarelą, pastelami. Doceniono ją u schyłku lat 80. XIX w. "Autoportret" nagrodzono złotym medalem na salonie w 1887 r i srebrnym na Wystawie Światowej w Paryżu. Złotymi medalami zakończyły się prezentacje jej prac w londyńskiej Royal Academy i w Berlinie.