Balash I 18th Sassanid King, of Persia

Balash (Persian: بلاش یکم‎‎), (in the Greek authors, Balas; the later form of the name Vologases), was the nineteenth king of the Sasanian Empire from 484 to 488. He was the brother and successor of Peroz I (457–484), who had died in a battle against the Hephthalites who invaded Iran from the east.

Balash was made King of Persia following the death of his brother Peroz fighting the Hephthalites at the Battle of Herat. Immediately after ascending the throne, he sought peace with the Hephthalites, which cost the Sasanians a heavy tribute. Little is known about Balash, but he is perceived by eastern sources as a mild and tolerant ruler. He was very tolerant of Christianity, which earned him a reputation among Christian authors, who described him as a mild and generous monarch. Nevertheless, it would seem that Balash was only a nominee to the powerful nobleman Sukhra.

At the announcement of the death of Peroz, the Iranian nobles of Persian Armenia became eager to go to Ctesiphon to elect a new sovereign. This allowed the Armenians under Vahan Mamikonian to liberate Armenia from the Sasanians. Given the situation of the weakness in Persia, Balash did not send an army to fight the rebels, which forced him to conclude peace with the Armenians. The conditions of the peace were as follows:

(i) All existing fire-altars in Armenia should be destroyed and no new ones should be constructed. (ii) Christians in Armenia should have freedom of worship and conversions to Zoroastrianism should be stopped. (iii) Land should not be allotted to people who convert to Zoroastrianism (iv) The Persian King should, in person, administer Armenia and through the aid of Governors or deputies.

In 485, Balash appointed Vahan Mamikonian as the marzban of Armenia. A few months later, a son of Peroz named Zarir rose in rebellion. Balash, with the aid of the Armenians, put down the rebellion, captured and killed him.

In 488, Kavadh, another son of Peroz, revolted; although he was initially unsuccessful, he sought the assistance of Hephthalites and arrived in Ctesiphon at the head of a large Hephthalite contingent. As a result, Balash was deposed by Sukhra, and Kavadh was installed as emperor

[ After Valash, Kawad ruled in Persia [first reign, 488-496] but his brother  Zamasp chased him out [g213] and ruled for two years [496-498]. However Kawad  again grew strong, killed his brother and ruled for an additional 30 years [second reign,  498-531]. Then the Huns arose and conquered the Persians. Now the Persians thought  that there had been some collusion with the Byzantines, so they invaded Mesopotamia  and destroyed many cities, and then departed].

بلاش یکم‎‎

دوران ۴۸۴ میلادی - ۴۸۸ میلادی مرگ ۴۸۸ میلادی پیش از قباد یکم پس از پیروز یکم پدر یزدگرد دوم مادر دیناک دین زرتشتی

سکه‌ای منقش به تصویر بلاش بلاش یا ولاش یا ولاخش، نوزدهمین پادشاه ساسانی ایران در میان سالهای ۴۸۴ تا ۴۸۸ (میلادی) بود. وی پس از برادرش پیروز که در جنگ با هیاطله کشته شده بود، به شاهی رسید.

قلمرو هیاطله یا هپتالیان، برای دیدن تصویر بزرگتر روی تصویر کلیک کنید. پس از شکست فاحش و کشته شدن پیروز یکم، در میدان جنگ با هیاطله، تعداد زیادی از ایرانیان، در دست شاه اخوشنواز (آخ شنواز) در اسارت بودند. بعد از جنگ قباد اول پسر پیروز، به عنوان گروگانی در قبال دریافت غرامت جنگی، در نزد هیاطله باقی‌مانده بود.

بلاش با خوشنواز داخل مذاکره شده، قرار داد صلح بسته شد و قرار شد که اسیران به ایران مسترد داده بشوند، بشرط اینکه ایران سالیانه مبلغی به او بپردازد.[%DB%B1]

از رویدادهای زمان پادشاهی وی، قطع باج سالانه‌ایست که روم برای پاسداری از دربند قفقاز، به ایران می‌پرداخت.

بلاش پس از استرداد اسراء، متوجه امور ارمنستان شد. سردار ارامنه واهان از شاه درخواست کرد که آزادی مذهب عیسوی در ارمنستان اعلان شود و آتشکده‌ها را خاموش کنند. بلاش خواهش سردار ارامنه واهان را قبول کرد و مذهب عیسوی در ارمنستان رسمیت یافت.[%DB%B2] این نکته به دشمنی مسیحی‌های آن حدود با ایران تا حدی پایان داد. در روایات مسیحی سریانی و ارمنی از بلاش به نیکی یاد شده‌است.[%DB%B3]

در روزگار او روحانیان زرتشتی از شاه و دربار نیروی بیشتری داشتند. قباد یکم، پسر پیروز، در مدت اقامت در نزد خوشنواز پادشاه هیاطله، توانسته بود، اعتماد او را بخود جلب کرده، و تهیهٔ مقدمات سلطنت خود را، با کمک هیاطله فراهم آورد. از این روست که درست مقارن عزیمت قباد، از نزد هیاطله، به طرف ایران، بزرگان ایران بلاش را در تیسفون توقیف و عزل و نابینا کردند چون گمان می‌کردند سلطنت قباد باعث کم شدن فشار هیاطله و تخلیهٔ کشور، از قوای بیگانه خواهد شد. شاید هم مسامحه‌ای که بلاش در مقابل مسیحیان انجام داده بود، روحانیون را نسبت به او خشمگین کرده بود. بدینگونه با عزل و توقیف او، در سال ۴۸۸ میلادی، پسر پیروز یکم، قباد یکم به سلطنت نشست.[%DB%B4]