Casimir IV, Duke of Slupsk

Kazimierz IV (Kaźko słupski) – książę dobrzyński, inowrocławski i słupski z dynastii Gryfitów. Po śmierci matki wychowywany na dworze krakowskim, adoptowany przez Kazimierza Wielkiego w kwietniu 1369 aby Ludwik Węgierski nie mógł wyegzekwować tzw. "paktu o przeżycie"; otrzymał także wówczas ziemie sieradzką i łęczycką. W 1370 otrzymał dodatkowo jako lenno ziemię dobrzyńską, część Kujaw z Bydgoszczą, kasztelanię kruszwicką, Złotorię, Wałcz i Złotów. Pomimo poparcia planów Kazimierza Wielkiego przez część panów wielkopolskich, sąd po śmierci króla anulował testament, a Kaźkowi pozwolono zatrzymać jedynie ziemię dobrzyńską, Kruszwicę, Wałcz i Złotów. Po śmierci ojca w 1374 roku objął władzę w księstwie słupskim, a od 1376 osiadł na stałe w ziemi dobrzyńskiej, gdzie wdał się w wojnę z księciem gniewkowskim Władysławem Białym. Zginął na skutek ran odniesionych (trafiony kamieniem w głowę) w czasie oblężenia zamku w Złotorii w pobliżu Torunia. Pochowano go w klasztorze cystersów w Koronowie. Zmarł bezpotomnie. http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_IV_s%C5%82upski