Jaak Rosseels

Jaak Rosseels Jaak Rosseels werd geboren in Antwerpen op 5 november 1828 als zoon van Jacques Paul en van Catherine Van Beirs. Anno 1841 schreef hij zich in aan de Antwerpse Koninklijke Academie. In 1848 stapt hij definitief over naar het atelier van Henri Van der Poorten (1789-1874). Vooral het feit dat de nadruk ligt op het landschapschilderen bevalt hem. Op 10 februari 1861 leert hij in Kalmthout Isidoor Meyers (1836-1916) kennen. Meyers was op dat ogenblik goed bevriend met Adrien-Joseph Heymans (Antwerpen 11.6.1839 - Schaarbeek 16.12.1921). Met hun drie vormden ze de kern van de zogenaamde School van Kalmthout. Met Wechelderzande als centrum (herberg 'De Keizer').

Op 10 januari 1865 wordt Jaak Rosseels benoemd tot directeur van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Dendermonde. Hij zal dat blijven tot in 1901. Een van zijn doelen was de hervorming van het kunstonderwijs. Het programma ligt vervat in acht verhandelingen over kunstonderwijs en werd aangenomen als officieel programma voor alle tekenscholen. Met Isidoor Meyers is hij de kernfiguur van de zoge­naamde 'grijze school van Dendermonde'. Franz Courtens, een van hun leerlingen, zal deze school van landschapschilders beroemd maken.

In 1880 huwt hij met Sofie De Vulder (Gent 2 juli 1843) en het daarop­volgende jaar wordt zijn zoon Daniël geboren. Anno 1894 wordt hij benoemd tot officier in de orde van Leopold II wat uiteindelijk sorteert in het Huldeboek dat hem op 14 maart 1895 werd aangeboden en waarin Louis Jacobs onderhavige tekening realiseerde. In oktober 1895 wordt Jaak Rosseels aangesteld als inspecteur voor het gespecialiseerd kunstonderwijs in Vlaanderen. Februari 1901 vraagt hij zijn pensioen aan als inspecteur van het tekenonderwijs en later in dat jaar neemt hij eervol ontslag als directeur van de Koninklijke Academie van Dender­monde. Aan het begin van de zomer van 1903 vertrok hij naar Wechelderzande en datzelfde jaar werd hij met zijn leeftijdsgenoot François Lamorinière (1828-1911) gevierd in Antwerpen.

De tijd waarin Rosseels leefde was er één van voortdurende beweging en vernieuwing op het gebied van de kunst. Zelf evolueerde de land­schapschilderkunst van Rosseels van grijs (jaren 1860) naar een kleur­rijker palet. De grootste verandering deed zich voor in Wechelderzande waar hij (definitief) een dialoog aanging met het impressionisme.