Jan Konarski

Parafija Kaszubska Konarzyny [Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa], str. 94: " 1526. Feria 4ta proxima ante festum S. Margarethae Virginis, Gedani. Privilegium Sigismundi Regis Poloniae super medietatem villae in Majori Konarzyno [Konarzyny] et totam Minorem Konarzyno [Konarzynki] cum fluvio Chotina nec non villas Pagdamsk [Pakatulsko] et Zwierzyno situm in terra Pomer. et districtu Schluchov. [Cz%C5%82uch%C3%B3w] Nobilibus Michaeli, Mathiae, Nikolao, Joanni, Felici, Martino, Christophoro [synowie tego ? Konarskiego] fratibus Konarskim uti eorum haereditareas collatum cum descriptione limitum. " ; str. 95: " 1549. Feria 3tia post festum Sti Mathaei Apostoli proxima, Cracoviae. Privilegium Sigismundi Augusti Regis Poloniae super sortes villae Sampoln [S%C4%85polno Człuchowskie] in districtu Schluchoviensi [Cz%C5%82uch%C3%B3w] sitae Generosis Michaeli, Mathiae, Nicolao, Joanni, Felici et Christophoro Konarskim collatum et ob merita bellica eorum lacus Wielkie y Małe Luboczenie et Wielkie y Małe Nierzostowo eisdem confert." ; str. 82: "...Najgłówniejszą osadą w parafii była i jest jeszcze rozległa wieś Konarzyny, starożytna siedziba Konarskich herbu Osorya, ślady której spotykamy już 1275 r. Wtedy to Misliborius Malowy de Choynicz i Malowy Stanoch, obaj z Konarzyn, naznaczają z hrabią Racławem, kasztelanem szczycieńskim [Szczytno koło Przechlewa / Człuchowa], granice dóbr O.O. Augustyanów w Swornygacu [Swornegacie]..." ;str. 84 : "... Znana pomorska rodzina Konarskich herbu Osorya wywodzi się z tychże Konarzyn. Niesiecki twierdzi, że Konarscy pochodzili z rodu <<Steisen>> z Miśnii i że najpierw w Polsce osiedli, a roku 1311 z Polski do Prus się wynieśli. Szczegół ten jest co najmniej wątpliwy, ponieważ w przywileju z r. 1326, w którym mistrz krzyżacki Werner z Orseln potwierdza prawo dziedziczne dóbr Sąpolny [S%C4%85polno Człuchowskie] i Konarzyn Mirosławowi i braciom jego, wyraźna jest wzmianka, że dobra te oddawna przodkowie tegoż rodzeństwa posiadali. Nie ma też tam mowy o baronach Steisen, a gdyby o nich chodziło ...........w dziele Niesieckiego z Gleisen nazwisko Steisen. Treść dosłowna rzeczonego przywileju z r. 1326 dochowała się do naszych czasów, w wypisie z Metryki koronnej sporządzonym z rozkazu króla polskiego Stanisława Augusta w r. 1764. ..."