Malek Ashraf ملک اشرف Chupani - commandant de l'armee de Abu Sayeed Bahador Khan

https://en.wikipedia.org/wiki/Malek_Ashraf

ref. King of the Chobanids

Malek Ashraf was preceded by Hassan Kuchak

r.1343-1357 Succeeded by no one

... During his time as ruler, Malek became increasingly violent and quickly grew unpopular with many of his subjects. This, combined with the spread of the bubonic plague in the region, prompted many citizens to leave the area. His hated rule was finally ended when Jani Beg of the Golden Horde invaded in 1357. Malek fled, but was captured and hung in Tabriz, to the joy of the local populace. Malek's mother and children were taken by Jani Beg upon his departure from the region. His son Temürtas was killed by Hasan Buzurg's successor Shaikh Uvais in 1360, while his daughter Soltanbakt was mentioned as having been in Shiraz. Malek's death signified the end of Chobanid rule in Persia.

Il succede a son frere Hassan en 1343 -1347 - rules Tabriz 1344-1358 Dernier Ilkhan des Chupanides. p 159 Kingship and Ideology of the Islamic and Mongol worlds by Anne F. Broadbridge

Sanguinaire et avide - allie pour peu de temps a Abu Eshaq [ p 31 Shiraz in the Age of Hafez: The Glory of a Medieval Persian City By John Limbert]

[... When Sheikh Hassan Chupani (Kuchek) was on his death bed, Malek Ashraf, his brother was directing his troops towards Fars. Upon hearing the news of his brother's death he arrived in Tabriz and apointed Anushirvan as the Ilkhan. But after a while, he deposed him, claiming his independance. Malek Ashraf ruled over Azarbaijan mercilessly for 14 years. any of the great scholars leaved their cities. For instance Shekh Sadr Aldin fled to Gilan.] ref p 194 Iranian History at a Glance http://bit.ly/1Pu8qqA

Malek Ashraf (ملک اشرف), (died 1357) was a Chupanid ruler of northwestern Iran during the 14th century. He was the last of the Chupanids to possess a significant influence within Persia. He was the son of Timurtash. Malek Asraf distinguished himself while serving under his brother Hasan Kucek, defeating an army of Khurasan sent by Togha Temur against Hasan in 1341. He then became embroiled in the conflict with the Injuids over Shiraz. Malek Asraf received a request for assistance by the Injuid Abu Ishaq against the former's cousin Pir Hosayn, following which Malek defeated Pir Hosayn in August 1342, allowing Abu Ishaq to temporarily regain control of Shiraz. Upon the death of Hasan Kucek in 1343, the Chobanid lands were at first split between Malek and his uncles Yagi Basti and Surgan. However, the division did not last, and Malek defeated Surgan in battle. After having Yagi Basti murdered, he again triumphed over Surgan in 1345. Having unified the Chobanid lands, he placed a puppet (Anusirvan-i 'Adel) on the throne and ruled in his name. Malek soon became embroiled with the Jalayirids, under the rule of Hasan Buzurg. Malek sent his brother, Malek Astar, to capture Baghdad in the first half of 1347, but the campaign failed with heavy losses. In 1350 he also attempted to wrest Fars from the Injuids, but failed to take Isfahan and was forced to settle for tribute. During his time as ruler, Malek became increasingly violent and quickly grew unpopular with many of his subjects. This, combined with the spread of the bubonic plague in the region, prompted many citizens to leave the area. His hated rule was finally ended when Jani Beg of the Golden Horde invaded in 1357. Malek fled, but was captured and hung in Tabriz, to the joy of the local populace. Malek's mother and children were taken by Jani Beg upon his departure from the region. His son Temürtas was killed by Hasan Buzurg's successor Shaikh Uvais in 1360, while his daughter Soltanbakt was mentioned as having been in Shiraz. Malek's death signified the end of Chobanid rule in Persia.

ملک اشرف (۷۴۴-۷۵۸ق)[%D9%88%DB%8C%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B4] ملک اشرف فردی مال اندوز و سفاک بود و در دوران حکومتش تبریز دچار وبای شدیدی شد و از اعتبار افتاد. علمای تبریز که از ظالمیت او به تنگ آمده بودند، به نزد جانی بیگ حاکم مغول دشت قبچاق رفتند و از او کمک خواستند. جانی بیک به تبریز لشکر کشید و در جریان تعقیب وگریزهایی ملک اشرف را اسیر و به اسرار حاکم شروان کشتند.

پس از وفات سلطان ابوسعید ایلخان، دولت ایلخانان دچار ضعف شد و ایلخانانی که پس از سلطان ابوسعید بر تخت حکومت ایران نشستند، بر امور سیطره نداشتند و بازیچهٔ امرای خود بودند. پس ایران تجزیه شد و هر بخشی از ایران بزرگ به دست امیری افتاد. در آن هنگام، برخی ایالات غربی ایران به چنگ امرای مغول آل چوپان افتاد. ملک اشرف چوپانی، آخرین امیر خاندان چوپانیان، مردی خونریز و مال اندوز بود و مردم از حکومت او به ستوه آمده بودند و دسته دسته به اطراف جهان، آواره شدند و چون در داخل ایران، هنوز سلطانی قوی‌پنجه نبود که بدو التجا برند، به جانی بیک، پادشاه مغول نژاد دشت قبچاق شکایت بردند و در یک نماز جمعه، بر او گرد آمدند و دادخواهی کردند که تو امروز پادشاه اسلامی و به فریاد مسلمین رسیدن بر تو واجب است. پس جانی بیک به قصد کوتاه ساختن دست ملک اشرف، به آذربایجان تاخت و سپاه او را در هم شکست و ملک اشرف در حالی که با قطاری طولانی از شتران و ستوران حامل گنجینه‌هایش در حال گریز بود، به دست مردم کشته شد. جانی بیک از آن پس بر آن شد که امرای اطراف را مطیع سازد و از شمار آنان، امیر مبارزالدین محمد مظفر، پایه‌گذار سلطنت آل مظفر بود که در جنوب ایران سرگرم تحکیم قدرت خود و پایه‌گذاری سلطنتی ایرانی بود و سوداسی آن را داشت که مغولان را از ایران اخراج کند. جانی بیک به امیر مبارزالدین نامه فرستاد که پدران تو در خدمت پادشاهان مغول بودند، تو نیز اطاعت پیشه کن و به درگاه بیا تا حکومت ترا بر متصرفاتت تنفیذ کنیم. اما امیر مبارزالدین که سودای اخراج مغولان از ایران را داشت، به جای پاسخ دادن به نامهٔ جانی بیک، ۱۲هزار سوار گزیده را در اصفهان عَرض داد و عازم تاخت آذربایجان شد. در آن حال، جانی بیک، به سبب بیماری به تختگاهش غازان بازگشت و پسرش بردی بیک را در آذربایجان گذاشت و چندی بعد، بردی بیک نیز به سبب مرگ پدر، به غازان بازگشت و اخی جوق را در آذربایجان نهاد. اخی جوق، سبب تسخیر آذربایجان را که برانداختن خاندان چوپانی و دادنِ دادِ مردم بود، از یاد برد و به دستیاری بقایای امرای چوپانی، آغاز ستم و تعدی به مردم نهاد. پس سلطان اویس، دومین سلطان خاندان ایلکانی (آل جلایر) که در بغداد بود و او نیز سودای متحد ساختن ایران را داشت، در بهار سال ۷۵۹ (قمری) به آذربایجان تاخت و اخی جوق را که با بقایای سپاه و امرای چوپانی در کردستان موضع گرفته بود، در هم شکست، اما چون زمستان شد، به ناچار به بغداد بازگشت. پس امیرمبارزالدین محمد که از پیش به قصد مصاف دادن با جانی بیک حرکت کرده بود، به آذربایجان درآمد و اخی جوق با ۳۰هزار سپاهی در میانه با او مقابل گشت. در این نبرد، شاه یحیی نوهٔ امیرمبارزالدین، داد دلاوری داد و سپاه اخی جوق را در هم شکست و او را از آذربایجان به سمت نخجوان هزیمت داد، اما شاه محمود، پسر امیر محمد، سستی کرد و بر جناح او شکست افتاد و برخی تقصیرات دیگر نیز از شاه محمود و شاه شجاع و شاه سلطان ظهور کرد و نتیجه آن شد که امیر مبارزالدین محمد، شاه یحیی را که نوجوان بود، بر رخ آنان کشید و شاه محمود و شاه شجاع را به کور کردن و شاه سلطان را به کشتن بیم داد و این سه تن نیز از بیم امیر محمد که زودخشم و خونریز بود، او را در اردوگاه نظامی در شهر اصفهان فروگرفتند و شاه شجاع به پادشاهی آل مظفر و سلطنت بر بیشتر ایالات ایران رسید. از پس این حوادث، دیگر نشانی از اخی جوق در صفحات تاریخ ایران نیست.