Mieczyslaw Broniatowski

Arthur Mieczyslaw Broniatowski was an officer of the security apparatus of the Polish People's Republic. He was born into a family of Jewish origin, and starting in 1932, he studied medicine in France, and later in Krakow. He was a member of the "Academic Left" and the Communist Union of Polish Youth (KZMP). In 1935, he was sentenced to 1.5 years in prison for communist activities. During the Spanish Civil War, he joined the Spanish Communist Party, and served as a lieutenant in the the Jaroslaw Dabrowski fighting battalion of the XIII International Brigade. After the war, he was interned in France, and in 1943 escaped to the Soviet Union. On August 15, 1943, he joined the Tadeusz Kosciuszko 1st Infrantry Division, where he served as head of the Personnel Department of the Political-Educational Management Board. On August 1, 1944, he was transferred to the head of the Ministry of Public Security, Stanislaw Radkiewicz. After 1945, he was head of the Provincial Public Security Bureau in Warsaw, administering the Office of Public Safety (UB) in Plock and Rzeszow province. Given the rank of Major in the Polish People's Army, he served as Director of the Central School of the Ministry of Public Security in Lodz, Director of the Office of Social and Administrative Affairs in the Office of the Council of Ministers, and Director of the Department of Social and Administrative Affairs in the Ministry of the Interior. On September 17, 1946, he was awarded the Gold Cross of Merit by resolution of the Presidium of the National Council. His memoirs, entitled "It Started with the Pyrenees," were published in 1986. He died in Warsaw, where he is buried at the Powazki Military Cemetery.

Artur Mieczysław Broniatowski (ur. 5 kwietnia 1912 w Częstochowie, zm. 22 czerwca 1989) – funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej. Urodzony w rodzinie pochodzenia żydowskiego. Od 1932 studiował medycynę we Francji, później w Krakowie. Był członkiem "Lewicy Akademickiej" i KZMP. W 1935 został skazany na 1,5 roku więzienia za działalność komunistyczną. W czasie hiszpańskiej wojny domowej wziął udział w walkach batalionu Dąbrowszczaków, w składzie XIII Brygady Międzynarodowej w stopniu porucznika i wstąpił do KPH. Po zakończeniu wojny w Hiszpanii internowany we Francji, skąd w 1943 przedostał się do ZSRR. 15 sierpnia 1943 wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, gdzie został szefem Wydziału Personalnego Zarządu Polityczno-Wychowawczego. 1 sierpnia 1944 przekazany do dyspozycji szefa Resortu Bezpieczeństwa Publicznego Stanisława Radkiewicza. Po 1945 był kierownikiem Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie, z ramienia którego organizował struktury powiatowe UB m. in. w Płocku i wojewódzkie w Rzeszowie.

Otrzymał stopień majora w Ludowym Wojsku Polskim. Był dyrektorem Centralnej Szkoły Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi, dyrektor Biura Społeczno-Administracyjnego URM, dyrektor Departamentu Społeczno-Administracyjnego MSW. Uchwałą Prezydium KRN z 17 września 1946 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Był autorem wydanych w 1986 wspomnień Zaczęło się za Pirenejami. Zmarł w Warszawie. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.