Seweryn Smarzewski h. Zagłoba

Członek wydziału krajowego, poseł 1881.

Polski Słownik Biograficzny t. 39 s. 189, SMARZEWSKI Seweryn Walenty Konstanty (1818-1888) działacz polityczny, ziemianin, poseł na sejm galicyjski i do Rady Państwa w Wiedniu.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Seweryn_Smarzewski

Seweryn Walenty Konstanty Smarzewski herbu Zagłoba (ur. 18 lutego 1818 w Myślatyczach, zm. 16 marca 1888 w Wiedniu) – ziemianin, polityk demokratyczny poseł na Sejm Ustawodawczy w Kromieryżu, do Sejmu Krajowego Galicji i austriackiej Rady Państwa w Wiedniu.

Ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował prawo na uniwersytecie we Lwowie, oraz mechanikę na Politechnice Wiedeńskiej (1836-1837). Studiów nie ukończył[1][2][3]. W latach 1839-1840 odbył podróż po Francji i Anglii[1].

Aktywny politycznie w okresie Wiosny Ludów. Już w marcu 1848 przeprowadził uwłaszczenie chłopów w dzierżawionych od ojca dobrach w powiecie mościskim. Był wiceprzewodniczącym Centralnej Rady Narodowej we Lwowie, gdzie należał do grona liberalnych demokratów skupionych wokół Wiktora Heltmana[1].Poseł do Sejmu Konstytucyjnego w Wiedniu i Kromieryżu (10 lipca 1848 – 7 marca 1849), wybrany w galicyjskim okręgu wyborczym Rohatyn[4][5]. Współorganizator Gwardii Narodowej w Przemyślu[3]. W parlamencie był przewodniczącym „Stowarzyszenia” skupiającego demokratycznych posłów polskich[6][3].15 grudnia 1848 ogłosił w odezwie swoje ówczesne kredo polityczne. Stwierdzał w niej że «Posłowie polscy pragną Austrii takiej, której związek i podstawę stanowiłaby dobra wola narodów swobodnych, składających państw» oraz sprzeciwił się stosowaniu siły przeciwko powstaniu węgierskiemu[1].

Po rozwiązaniu parlamentu powrócił do kraju i zarządzał majątkami ojca w powiecie mościskim. Prowadził wspólne interesy z Adamem Sapiehą, m.in. od 1860 dziennik "Głos" we Lwowie, a w 1867 zawiązał a nim spółkę budowy kolei na linii Lwów-Brody z odnogą do Złoczowa, która jednak szybko upadła. Poniósł wówczas znaczne straty. Był także współudziałowcem fabryki papieru w Czerlanach która upadła w 1880[1],

Ziemianin, od 1864 właściciel dóbr Hankowice, Myślatycze i Tułkowice. Członek i działacz Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, jego wiceprezes (25 czerwca 1861 – 18 maja 1862) oraz prezes (24 czerwca 1870 – 20 czerwca 1873)[7][8]. W latach 1861-1865 i 1869-1870 był członkiem Rady Powiatu i prezesem Wydziału Powiatowego w Mościskach[2].

Od 1861 działacz Polskiego Stronnictwa Demokratycznego. Poseł na galicyjski Sejm Krajowy I-V kadencji, wybierany w I kurii (wielkiej własności), z okręgu wyborczego Przemyśl[9]. Mandat poselski pełnił w latach 1861-1888 przez 5 kadencji aż do śmierci[10]. Przez osiemnaście lat był członkiem od 1884 prezesem komisji budżetowej, a od roku 1880 był generalnym referentem budżetu krajowego w Sejmie. W latach 1861-1865 departamentem spraw gminnych w Wydziale Krajowym, prowadził także referat spraw gminnych w Sejmie. W 1872 na jego wniosek Sejm uchwalił bezpłatną naukę w szkołach ludowych[1].

Poseł do austriackiej Rady Państwa kadencji IV (17 grudnia 1872 – 21 kwietnia 1873), V (5 listopada 1873 – 22 maja 1879), VI (7 października 1879 – 23 kwietnia 1885) i VII (22 września 1885 – 16 marca 1888), wybieranym z kurii I (wielkiej własności) w okręgu wyborczym nr 10 (Jaworów-Mościska-Cieszanów). Ze względu na początkowy krytyczny stosunek do udziału Polaków w austriackim parlamencie nie przyjął wyboru do Rady Państwa dokonanego 15 września z z okręgu rzeszowskiego. Po zmianie zdania przyjął mandat w wyborach uzupełniających po rezygnacji Juliana Kłaczki. Po jego śmierci mandat objął Włodzimierz Kozłowski[11]. W parlamencie należał do frakcji posłów demokratycznych Koła Polskiego w Wiedniu[2][3].

Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu (Wiener Zentralfriedhof). Pomnik na jego grobie postawili koledzy parlamentarni[1] ale nie zachował się do naszych czasów.