Stanisław Henryk Piotr Hoszowski

Polski historyk, specjalizujący się w historii gospodarczej.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Hoszowski

https://dlibra.kul.pl/dlibra/publication/2140/edition/2022/content

Uczęszczał do gimnazjum w Tarnopolu, a następnie do VII Państwowego Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie. W latach 1922–1925 (a także 1929–1936) pracował jako nauczyciel w lwowskich szkołach. Od 1925 pracował na Uniwersytecie Jana Kazimierza, studiując historię i ekonomię. Studia ukończył w 1928. W 1929 uzyskał doktorat na podstawie pracy Ceny we Lwowie w XVI i XVII wieku, promotorem był Franciszek Bujak. W 1935 uzyskał na UJK veniam legendi, na podstawie rozprawy Źródła do dziejów gospodarczych Lwowa w XIX i XX wieku. W latach 1935–1939 był również wykładowcą Uniwersytetu Jagiellońskiego. W październiku 1936 otrzymał prawo veniam legendi z zakresu historii społecznej i gospodarczej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. Odbył serię wyjazdów naukowych do Anglii i Holandii, m.in. do London School of Economics, gdzie przebywał w roku 1936/1937.

W czasie II wojny światowej, po zamknięciu Uniwersytetu Lwowskiego przez Niemców, pracował jako urzędnik w lwowskim magistracie (1940–1945) oraz w bibliotece Ossolineum (1944–1945).

Po wojnie trafił do Torunia. 1 października 1945 został zatrudniony na stanowisku profesora na tworzonym tam Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. W latach 1945–1951 kierował Katedrą Historii Społecznej i Gospodarczej, a od 1952 do 1954 piastował stanowisko dziekana Wydziału Humanistycznego. Kierował też Zespołem Katedr Historii Polski (1953).

Pracował też w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (1947–1952) oraz w Instytucie Historii PAN (1953). W 1957 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1958 roku przeniósł się z UMK do Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie, gdzie objął stanowisko kierownika Katedry Historii Gospodarczej. Uczelnia ta, w 1983 roku, przyznała mu tytuł doktora honoris causa.