Sultan Ali ibn Muhammad al-Baqir

https://www.wikiwand.com/en/Sultan_Ali

Ali Zayn al-Abidin

Muhammad al-Baqir

Ja'far al-Sadiq

Abdullah

Ibrahim

Ubaydullah

Ali aka Sultan Ali ibn Muhammad al-Baqir

'Ali ibn Muhammad ibn 'Ali ibn al-Husayn was the son of the fifth imam of Twelver Shii Muslims and fourth imam of Ismaili Shii Muslims, Muhammad al-Baqir.[1] Born in Medina, 'Ali, known in Iran as "Sultan 'Ali," was dispatched by his father to the areas of Kashan and Qom, where he served as a Friday prayer leader and teacher; his popularity and his preaching of Shii Islam proved threatening to the local representative of the Umayyad dynasty.[2] The Umayyad representative's forces cornered and killed Sultan 'Ali and a band of his supporters, after a prolonged battle, and before a larger group of supporters could arrive, in Ardihal, a village roughly 45 kilometers east of Kashan on August 7, 734 CE (27 Jamadi II, 116 AH).[3] He is still revered by Shii Muslims, especially in Iran, where his burial place—which has undergone repeated renovations but dates, in part, to the Saljuq period—has become a site of visitation.[4] The shrine is known for a distinctive annual carpet-washing ritual (qālī-shūyān) that occurs on the seventeenth day of autumn to commemorate the day of Sultan 'Ali's martyrdom, a ritual that might have its origins in Sultan 'Ali's body having been wrapped in a carpet and brought to the site of his burial after his murder.[5]

Emāmzāda Solṭān-ʿAlī, believed to be a son of Imam Moḥammad al-Bāqer. Located in Mašhad-e Ardahāl, the shrine has an entrance portal, minarets, a court, and a domed sanctuary. The oldest segment is attributed to the Saljuq period but was repaired, reconstructed, and in part newly built in the Il-khanid, Safavid, and Qajar periods. A carpet-washing (qālī-šūyān) ceremony is held at this shrine annually, a unique event connected to a shrine (Narāqī, 1969, pp. 125-43; Bolūkbāšī, pp. 32-37; PNM 339). https://iranicaonline.org/articles/emamzada-iii

https://en.wikipedia.org/wiki/Sultan_Ali
https://iranicaonline.org/articles/emamzada-iii
https://www.farsnews.ir/news/13960531001555/%DA%AF%D8%B0%D8%B1%DB%8...

https://www.wikiwand.com/fa/%D8%B3%D9%84%D8%B7%D8%A7%D9%86_%D8%B9%D...

سلطان علی بن محمد باقر ... تولد حضرت علی بن محمدباقر از خاندان عصمت و طهارت و فرزند امام باقر است. شیخ مفید فرزندان امام باقر را هفت تن می‌داند: «ابوعبدالله جعفر بن محمد و عبدالله که از ام فروه بنت قاسم بن محمد بن ابی‌بکر بودند و ابراهیم و عبیدالله که از ام حکیم بوده و هر دو در ایام حیات پدر شان وفات کردند. علی و زینب از ام ولد بودند؛ و ام سلمه که مادرش را ام ولد دانسته‌است».[%DB%B1] ...

===================================

در سال‌های پایانی قرن اول هجری قمری، اهالی چهل حصاران(کاشان قدیم) و فین از جور و ستم حاکمان وقت، نامه‌ای به امام محمدباقر(ع) نوشتند و تقاضا کردند آن حضرت یکی از فرزندانش را برای ارشاد، راهنمایی و پیشوایی مردم منطقه بفرستد. امام یکی از فرزندانش، علی را که به روایتی 32 سال سن داشته، به ایران فرستاد. امام‌زاده علی، که در ایران به سلطان‌علی شهرت یافت مدتی در کاشان، فین، جاسب، خاوه و چند آبادی دیگر به تعلیم و تبلیغ پرداخت. امام‌زاده در مسجد جامع فین نماز می‌خواند و مردم را موعظه و هدایت می‌کرد. در تابستان‌ها، حضرت با همراهان و خادمانش به اردهال و دهکده خاوه در سر می‌برد. چند سال گذشت، نفوذ روزافزون امام‌زاده در مردم منطقه، حاکمان منطقه را به وحشت انداخت. زرین‌کقش باریکرسفی حاکم منطقه بود. پیغامی به ارزق، والی قم فرستاد و او را از گرایش فزاینده مردم به سلطان‌علی آگاه ساخت. ارزق با شنیدن خبر، سر بریده سلطان‌علی را طلبید. زرین کقش پس از مشورت با حکام محلی، نقشه قتل امام‌زاده را کشید و با رفتاری فریبکارانه سلطان‌علی را به باریکرسف دعوت کرد. خادمان امام‌زاده، از قصد پلید زرین‌کقش آگاه شدند و مردم خاوه را مطلع ساختند. بدین ترتیب زرین‌کقش در محلی به نام، دربند ازناوه به امام‌‌زاده حمله کرد و پس از چند روز جنگ و درگیری، سلطان‌علی را هنگام دعا و نماز در محلی که اکنون به قتلگاه معروف است به شهادت رساند. دو روز پس از شهادت خبر به فینی‌ها رسید. فینی‌ها با بیل، چوب و چماق خود را به اردهال رساندند و در روز سوم شهادت، پیکر پاک امام‌زاده را در یک تخته قالی نهاده به سر نهر آبی که اکنون به نهر شاهزاده حسین معروف است، بردند و غسل دادند و بعد در محل کنونی به خاک سپردند. به روایت دیگر، جسد پاره پاره امام‌زاده را بدون غسل روی قالی گذاشتند، به بالای تپه بردند و دفن کردند. بعد قالی آغشته به خون امام‌زاده را با آب جوی شستند و غسل دادند. می‌گویند، فینی‌ها مشغول غسل و دفن بودند که خاوه‌ای‌ها از راه می‌رسند و کمک می‌کنند؛ به همین علت فینی‌ها در دومین جمعه مهرماه به مشهد اردهال می‌آیند و مراسم خاکسپاری او را زنده نگه می‌دارند.