Włodzisław Hrabowski

http://www.hrabowski.pl/index.php/we-wspomnieniach

WŁODZISŁAW HRABOWSKI

    1932 – 2010

               W pracowni w Warszawie

     W dniu 29 grudnia 2010 r. na Wojskowym Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, pożegnaliśmy doc. dr inż. Włodzisława Hrabowskiego, wybitnego hydrotechnika, autorytet w dziedzinie inżynierii wodnej, Kawalera Krzyża Orderu Odrodzenia Polski. Człowieka wielkiej wiedzy tak technicznej jak i humanistycznej. Człowieka pełnego życzliwości i otwartego serca. Jego prochy spoczęły w grobie rodzinnym.

    Główną Jego pasją życiową było bezpieczeństwo budowli hydrotechnicznych. Temu problemowi poświęcił cały swój twórczy umysł, zdolności inżynierskie, talent organizacyjny. Skupiły się tu istotne cechy Jego charakteru: troska o ludzi i dążenie do perfekcji rozwiązań technicznych, zapewniających bezpieczne użytkowanie budowli hydrotechnicznych (takich jak: zapory, elektrownie wodne, wały przeciwpowodziowe).

     Był inicjatorem utworzenia służby kontroli zapór oraz współtwórcą i wieloletnim Kierownikiem Ośrodka Technicznej Kontroli Zapór w IMGW w Warszawie. Inicjował nowoczesne rozwiązania z zakresu bezpieczeństwa budowli hydrotechnicznych - współtworzył Automatyczne Systemy Kontroli Zapór (ASTKZ). Zainicjował i powołał w Ośrodku TKZ m. in. pracownię Optoelektroniki w której opracowano szereg nowoczesnych czujników.

Pracownicy OTKZ IMGW na Kongresie Optyki w San Diego (rok 1991) prezentują opracowane optyczne czujniki naprężeń

( mgr T. Tomaszewicz, dr J. Hrabowska, mgr inż. W. Mazurkiewicz)

    Włodzisław Hrabowski był inicjatorem i kierownikiem naukowym Krajowych Konferencji Technicznej Kontroli Zapór, począwszy od pierwszej (w roku 1981), poprzez kolejne, aż do roku 2000.

VI Konferencja TKZ w Gdańsku z udziałem gości zagranicznych (rok 1994).

    W pracy był perfekcyjnie dokładny i solidny. Prace których się podejmował wykonywał zawsze b. solidnie, dbając o szczegóły, nie szczędząc swych sił, by wszystko było zrobione należycie – a poprzeczkę stawiał wysoko - przede wszystkim sobie, ale i swoim współpracownikom.

    Jego współpracownicy mówią, że Docenta Włodzisława Hrabowskiego pamiętają jako szefa, zawsze dokładnie sprawdzającego przedstawione mu do akceptacji opracowania, szefa który ich wiele nauczył, tak w sensie zawodowym jak i życiowym. Podkreślić należy Jego dobroć, życzliwość dla ludzi i bezwarunkową chęć pomocy innym, którzy byli akurat w potrzebie czy to wsparcia finansowego, czy duchowego.

     Z uwagą i szacunkiem odnosił się do każdego swego rozmówcy.

    Posiadał wielką wiedzę – zarówno techniczną jak i humanistyczną – wiedzą tą chętnie się dzielił z innymi. Był znawcą historii i malarstwa. Był utalentowanym gawędziarzem i każdy kto się z Nim spotkał wspomina te spotkania jako niezwykle interesujące i pouczające.

     Kochał życie, był koneserem win, i miłośnikiem spotkań towarzyskich, będąc zawsze „duszą” towarzystwa.

    Atmosfera rodzinna miała decydujący wpływ na ukształtowanie się Jego charakteru. Od 8-mego roku życia, kiedy to wojna zabrała Mu uwielbianego Ojca, wychowywany był przez Matkę Wandę z Bobrowskich, osobę wielkiego serca i wielkiej szlachetności i Ciotkę Zofię Żołątkowską zaangażowaną ideowo w ruch lewicowy oraz patriotyczny.

Najbliższa rodzina: Bohdan Żołątkowski (zamordowany przez NKWD), Jego Żona - Ciocia Zosia - siostra Matki, Matka Wanda, Dziadek -

Tadeusz Jastrzębiec Bobrowski, Brat Sławek, Ciocia Hala Walkowska – lekarz

(uratowała przed rozstrzelaniem cały szpital powstańczy w 1944 r.), Jej Mąż Witold - powstaniec, Ojciec Włodka - Władysław Michał (rok ok. 1935)

    Pochodził z rodziny, w której żywe były tradycje wojskowe i niepodległościowe: w powstaniu w roku 1831 uczestniczył Jastrzębiec-Bobrowski, mjr ułanów polskich, w 1848 – Hrabowscy uczestniczyli w powstaniu Kossuth’a na Węgrzech; w 1863 – Stefan Bobrowski – członek   Rządu Tymczasowego, jako Naczelnik Warszawy był przez jakiś czas przywódcą Powstania Styczniowego; Dziadek – Tadeusz Jastrzębiec Bobrowski – działacz PPS, oficer Legionów, Założyciel Stowarzyszenia Drukarzy i Związku Polskich Fotografików; Babcia – Gustawa z d. Ehrlich – sekretarz angielskich Trade-Union’ów, uczestnik Rewolucji 1905; Ojciec Władysław Michał Hrabowski – POW - uczestnik wojny roku 1920, mjr lotnictwa WP, zginął w 1944 w służbie RAF.

Pomnik Polskich Lotników w Londynie. Bratanica Włodka Wanda pokazuje na tablicy pamiątkowej nazwisko Dziadka – Władysława Michała Hrabowskiego

     Ożeniony ze szkolną koleżanką Joanną – złote wesele obchodzili w roku 2007, a pamiątkowy medal otrzymali w Ratuszu Miejskim w roku 2008.       

Udekorowani Jubilaci wraz ze swymi gośćmi w Ratuszu

    Córka Agnieszka - wspaniały Człowiek, wspinacz i podróżnik, wyszła za mąż za Zbigniewa Adamowskiego, który nadzwyczaj dzielnie znosi Jej wyprawy.

Ślub Agnieszki i Zbyszka, 10 lutego 1991 r.

Agnieszka na Mustagh Ata (7546 mnpm) – rok 2008

Wykształcenie: 1951 – matura w LO im. B. Limanowskiego w W-wie na Żoliborzu; 1951-57 – Wydz. Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej – mgr inż. budownictwa wodnego; 1979 – dr nauk technicznych. Posiadał uprawnienia budowlane w specjalności konstrukcyjno-inżynieryjnej (od 1965) i inżynierii wodnej (od 1976), był rzeczoznawcą budowlanym (od 1975).

     Włodek często wspominał swoich nauczycieli z żoliborskiej szkoły TPD-1 (wcześniej RTPD), a w szczególności pana prof. Zdzisława Liberę (późniejszego Dziekana Wydz. Polonistyki UW), który wprowadził Go w świat literatury i zachęcił do czytania, Jego Żonę Helenę Liberową, łacinniczkę, która przekazała Mu uwielbienie dla świata antycznego oraz wielu innych.

Pani Prof. Helena Liberowa – niedościgły wzór nauczyciela

Droga zawodowa: 1957-70 – st. projektant w Biurze Projektów Energetycznych „Energoprojekt” - Warszawa, główny projektant zapory Zatonie; 1970-74 specjalista w Zjednoczeniu Energetyki; 1974 – 2000 pracownik naukowy: adiunkt a następnie docent w IMGW w W-wie, współtwórca i Kierownik Ośrodka Technicznej Kontroli Zapór.

Dodatkowa działalność zawodowa: od 1981 Przewodniczący Podkomitetu Zapór i Zbiorników Polskiego Komitetu Międzynarodowej Komisji Wielkich Zapór; od 1987 członek Sekcji Podstaw Inż. Lądowej i Wodnej PAN, członek Rady Programowej miesięcznika „Gospodarka Wodna”; twórca i właściciel firmy pn. „HRABOWSKI – Ekspertyzy, Projektowanie i Prace Badawczo-Rozwojowe” (od roku 1992) specjalizującej się w technicznej ocenie stanu bezpieczeństwa budowli wodnych (ponad 180 opracowań).

Szczególne osiągnięcia: zainicjowanie utworzenia służby kontroli zapór w Polsce; główny projektant zapory w Zatoniu (1966); autor i współautor projektów zaopatrzenia w wodę i mokrych składowisk żużla i popiołu dla Elektrociepłowni i Elektrowni Siekierki, Turów, Łagisza, Pątnów-Konin, Dolna Odra oraz inicjator i współautor budowy Automatycznych Systemów Technicznej Kontroli Zapór (ASTKZ) na licznych budowlach piętrzących w Polsce i na Słowacji; inicjator i organizator Pierwszych Krajowych Konferencji Technicznych z zakresu Kontroli Zapór.

Publikacje: autor i współautor patentów dot. aparatury kontrolno-pomiarowej, autor kilkudziesięciu publikacji naukowych z zakresu inżynierii wodnej i technicznej kontroli zapór jak. „Moyens appliqués pour assurer la stabilillité et la sécurité d’un barrage à contreforts’’ – IX Congrès des Grands Barrages, Istanbul, 1967, Q.32, R.64; książka: Bezpieczeństwo Budowli Wodnych, wyd. STiIWM, W-wa 1981; „Służba Technicznej Kontroli Zapór w Polsce” Gospodarka Wodna nr 9, 1994 s. 194-200; „In situ investigation and numerical analysis of thermal cracking in Zatonie dam” XXI Congrès des Grands Barrages, Montréal, 2003 Q.82-R.2; „Analiza porównawcza wyników pomiarów i obliczeń modelowych zapory Solina” X Konferencja Konferencja TKZ, Kielce 2003, s.149-162 ; autor i współautor wielu dziesiątek opracowań z zakresu bezpieczeństwa budowli hydrotechnicznych, które wykonywał jako kierownik i koordynator tematów Rządowych i Resortowych.

Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, srebrna odznaka STiIWM, wyróżnienie w Konkursie Mistrz Techniki za zaporę w Zatoniu, nagrody Ministrów Górnictwa i Energetyki oraz Ochrony Środowiska.

Członkostwo: Stowarzyszenie Techników i Inżynierów Wodnych i Melioracyjnych, Izba Inżynierów Budownictwa.

Uwaga: szczegółowy spis publikacji można będzie obejrzeć na stronie hrabowski.pl (aktualnie strona jest w budowie), oraz jest wydrukowany (nie kompletny, ale i tak obejmujący prawie 500 pozycji) w książeczce:

PASJA – PRACA doc. dr inż. Włodzisława HRABOWSKIEGO (1932 – 2010), wyd. J. Konwerska-Hrabowska, Warszawa – Ustroń, 2011.