Ólafur Ólafsson

Úr www.islendingabok.is.
Bóndi á Bakka, Kaldrananessókn, Strand. 1845. Bóndi í Sunndal, Staðarsókn í Steingrímsfirði, Strand. 1860. Bóndi víða í Strand., lengst af á Ósi. Fór til Vesturheims 1883.

Ættfræði-grúsk - Ólafur Ólafsson, Langafi afa míns

Eftir smá grúsk, fann ég ýmislegt um hann Ólaf Ólafsson á borgarbókasafninu, bæði í Vesturfaraskránni frá 1975, en einnig í formála bókarinnar "Bréf Vestur-Íslendinga" sem Böðvar Guðmundsson gaf út 2001 og 2002 í tveimur bindum.

Ólafur hefur greinilega verið búsettur á sama stað allan tímann, eða í Gravenhurst í Ontario. Ingibjörg dóttir hans (Alsystir Elísu) og maðurinn hennar (Guðmundur Ásgeirsson) hafa búið ca 70 km. norðar, í Íslendingabyggð sem heitir Hekkla (http://www.google.com/maps/ms?doflg=ptk&ie=UTF8&msa=0&msid=10024675...).

Í formála bréfasafnsins, tiltekur Böðvar dæmi um stafsetningu í slíkum bréfum og sýnir þá bréf sem Ólafur skrifar Ingibjörgu og Guðmundi árið 1906. Þar sem stafsetningin er mjög slæm í bréfinu, vel ég að umorða það lítillega þannig að það sé læsilegra:

Gravenhurst 4. október 1906

Kæri vin, alúðar heilsan,

Fátt er í fréttum að segja nema um vesöldina hér í öllum mínum og mína í öllum börnunum, þó mest hóstin ákaflegur, það er oft sem ég held að litlu telpurnar hreint kafni af kíghósta. Það er búið að kaupa mikil meðöl það er ekki til neins, það er í öllum hér kvef og hósti slæmur en ekki eins stórkostlegur og í börnunum. Ég er mjög vesæll af kvefi og get varla skriðið, það er elli lundin líka.

Ekki treysti ég mér að fara til ukkar og er það mest vegna höfuðsins á mér, ég er með lakasta móti nú, ég fékk það við Milluna um árið og hef aldrei orðið samur síðan. Doktorinn sagðist ekki getað læknað það, sagði að ég hefði unnið of hart. Sagði mér að hætta að vinna, það gat ég ekki og gerði ekki heldur. Það er svimi og vingl, þegar ég lúti og rétti mig upp þá dett ég fram nema að ég hafi sterkan vara á mér ofan stigan. Ég finn ég get það ekki vegna höfuðsins ég gæti farið til Rossau á bátnum og verið þar nóttina og labbað svo fram eftir og haft fyrir mér daginn, en þó að hesta tím væri þar með vagni þá færi ég ekki upp í hann, það er óvíst að ég kæmist lifandi fram eftir á svo slæmum vegi. Ég man eftir í fyrra haust þegar þið Gísli og ég með ykkur fórum til Rossau þegar vagninn tók höggin á steinunum þá fannst mér að ætlaði að klofna á mér höfuðið og hélt ég mér þá upp og studdi höndunum á sætið.

Það er ekki frítt fyrir þegar ég hef keyrt með manninum frá Stonini hingað heim eftir sléttu strætinu að ég hafi ekki kennt til Svo finnst mér ég getað eytt þessum fáu centum sem ég á þó, ég eyði þeim ekki í þettað sem mér finnst óforskammað fargjaldið á bátnum. En samt ef annað hvurt ukkar félli frá og mér væri gert að vera þá færi ég huarsemlenti en ég vonast til að ég fari á undan. Ég er eldri og mig langar í Frelsarans náðar faðm ég vona að hann miskunni sig yfir mér óverðugan Syndara. Mig langar til að fá béf fá ykku þ Nói minn kemur heim, hvernin honum hefur liðið og litist á landið, við biðjum öll að heilsa ykkur öllum kærlega og með þakklæti fyrir mig og vona að þú misviðir það ekki við mig þó ég komi ekki, mér finnst ég vera orðinn aumingi meira í raun en ég er sjá og vill mér það til að það er farið svovel með mig sem auðið er. Forláttu klorið fel ég ykkur so Guð náð bæði nú og síðar, vinsamlegast

Ólafur Ólafsson