Adam Płoński

Adam Płoński był synem z pierwszego małżeństwa ojca i prawdopodobnie dlatego po ślubie odszedł z domu. T. Dzikowski tak opisuje historię jego małżeństwa:

„Młodzi małżonkowie Adam i Stefania przez wiele lat zamieszkiwali w Grodnie, gdzie doczekali się w latach 1883-1902 pięciu córek. Adam utrzymywał rodzinę ze skromnej pensji urzędniczej. Dla zapewnienia środków do życia dla tak licznej rodziny, Płoński dzierżawił folwark w Swisłoczy, tam też umiera w 1912 roku. Folwark dzierżawiła po nim wdowa Stefania, która w 1918 roku uległa silnemu poparzeniu podczas pożaru folwarku, co było powodem jej śmierci. Osieroconym córkom Płońskich przyszedł z pomocą brat ich matki Klemens Strzałkowski. Najstarsze niezamężne córki Płońskich, Stanisława i Helena, już wcześniej prowadziły gospodarstwo swojemu wujowi. Szczególnie potrzebne okazały się po śmierci jego żony, zmarłej w 1926 roku. Młodsze córki Płońskich będąc zamężne, bardzo często odwiedzały ze swoimi rodzinami gościnnego wuja, spędzając tam często święta i wakacje. Młodsze siostry Marii Wysockiej były zamężne: Jadwiga za Henrykiem Szerem w Warszawie, Wanda za Stanisławem Bohatyrewiczem, który w 1939 roku został zmobilizowany i poszedł na wojnę. Wanda z synkiem Bohdanem /ur. 1936r./ mieszkała nadal w Bohatyrewiczach, będąc tam nauczycielką. Syn Bohdan po ukończeniu szkoły /dziesięciolatki/ służył w wojsku rosyjskim. Wanda wraz z synem powrócili do Polski w latach pięćdziesiątych i zamieszkali w Warszawie.”