Anna Henriette Wolterbeek

Anna kiest zeer doelbewust voor een carrière in de schilderkunst. Een opleiding op een atelier was voor dames de enige mogelijkheid om schilderes te worden, daar zij pas vanaf 1861 werden toegelaten tot de tekenscholen. Toch was een kunstzinnige vorming een belangrijk aspect aan de opvoeding van meisjes van stand.Dat haar kwaliteiten hoog werden ingeschat blijkt uit het lidmaatschap van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Amsterdam dat, blijkens een getuigschrift in het archief van het HDR Oosterbeek, haar in februari 1865 toeviel. Zij was daarmee een van de eerste vrouwelijke leden van deze Academie.

Zij legde zich vooral toe op stillevens waarop vaak tropische planten het onderwerp bepaalden. Daarvoor hoefde zij geen verre reizen te ondernemen daar in de oranjerie de vele exotische kuipplanten haar inspireerden. Naast bloemstillevens maakte zij ook landschappen. Een voorbeeld hiervan laat zien dat zij over de nodige humor beschikte., vermoedelijk ook de reden dat nadat zij de vrouw des huizes was geworden de derde en vierde generatie van Wolterbeken graag bij haar op bezoek kwamen.

In de oranjerie van Valkenburg gaf zij les aan vrouwelijke aankomende kunstenaars en liefhebbers van de beeldende kunst. Gezien de werkstukken aan de muur werd er vooral academisch gewerkt.

Anna bleef ongehuwd hetgeen haar in staat stelde na het overlijden van haar moeder, een jaar na haar inschrijving als lid van de Academie, haar vader bij te staan. Daardoor verbleef zij veel op “Valkenburg” wat in toenemende mate tevens haar huis werd. Na het overlijden van vader in 1883 erfde zij dan ook het buiten “Valkenburg” en zou er tot haar dood wonen.

Nadat zij de vrouw des huizes is geworden verlopen veel zaken als toen haar vader nog hoofdbewoner was. Zo blijft een groot deel van het personeel in dienst en blijft “Valkenburg” het centrale punt voor familiebijeenkomsten. Anna is gastvrij en geniet van gezelschap en de, van tijd tot tijd, intredende rust.