Antoni Kazimierz Ostrowski h. Grzymała

Antoni Kazimierz Ostrowski herbu Grzymała, (ur. 31 marca 1713 w Ostrowie, zm. 26 sierpnia 1784) – arcybiskup gnieźnieński, a wcześniej biskup włocławski (1763-1776), konsyliarz Rady Nieustającej w 1775 roku.

Święcenia kapłańskie otrzymał w 1736 roku. Był bardzo ruchliwy i czynny w swej służbie i szybko stał się zaufanym biskupów krakowskich: Jana Aleksandra Lipskiego i Andrzeja Stanisława Załuskiego.

Sakrę biskupią otrzymał 2 czerwca 1753 zostając biskupem inflanckim, a następnie kujawskim. Dnia 2 października 1758 został biskupem koadiutorem Włocławka. Biskupem ordynariuszem został 17 września 1763.

Był członkiem konfederacji Czartoryskich w 1764 roku. W 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego był powolnym narzędziem Rosji. Był członkiem konfederacji radomskiej 1767 roku. 23 października 1767 roku wszedł w skład delegacji Sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej. Na Sejmie Rozbiorowym (1773-1775) odegrał dużą rolę jako prezes delegacji, traktującej z mocarstwami ościennymi. Pobierał jurgielt z ambasady rosyjskiej w wysokości 1 500 czerwonych złotych w 1775 roku. Suma ta stanowiła połowę rocznej pensji pobranej od Rosjan w 1778 roku.

18 września 1773 roku podpisał traktaty cesji przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów ziem zagarniętych przez Rosję, Prusy i Austrię w I rozbiorze Polski.

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku.

23 czerwca 1777 został arcybiskupem gnieźnieńskim i sprawował ten urząd aż do śmierci. Rozwijał na tym stanowisku energiczną działalność, stworzył sufraganię łowicką, odrestaurował pałac warszawski, podniósł gospodarkę w dobrach arcybiskupich, wybudował kilka kościołów, równocześnie występował w życiu politycznemu na sejmach i w Radzie Nieustającej.

Jeden z dwóch kartuszy z jego herbem wisi w kościele pw. Świętego Ignacego Loyoli w Gdańsku na Starych Szkotach. W tym kościele był konsekratorem.

W 1758 odznaczony Orderem Orła Białego, kawaler Orderu Świętego Stanisława.