Arnoldus Lambertus Jacques Wernink

1942 ten tijde van de verovering van Nederlands-Indië door Japan is hij als reserve-kapitein van het Indische leger actief en weet hij zich aan de krijgsgevangenschap te onttrekken. In opdracht van generaal Schilling vormt hij een verzetsgroep. Schilling wil op West-Java een guerrillagroep oprichten maar moet dat opgeven bij gebrek aan steun. Het lukt Wernink om een groot aantal mannen bijeen te krijgen. Het zijn jonge Nederlanders, Indische Nederlanders en daarnaast enkele Ambonezen en Menadonese oud-militairen en burgers. In samenwerking met een andere verzetsgroep o.l.v. mw L J Welter biedt hij steun aan Australische militairen die zich op de helling van de Salak bevinden.

De groepen verzamelen in korte tijd veel militaire gegevens van de Japanse bezetter en spelen deze door aan de Nederlands Indische autoriteiten in Australië. De gegevens betreffen niet alleen de situatie op Java maar ook over de zgn Buitengewesten. Hoe zij daarin slagen wordt niet bekend.

De leden van de groep worden uiteindelijk gearresteerd: begin mei worden eerst drie en vervolgens zes Nederlandse en Nederlands-Indische jongeren met een onbekend aantal ouderen door de Kempeitai opgepakt en veroordeeld tot gevangenisstraffen. Twee van hen sterven aan de gevolgen van martelpartijen door de Kempeitai. Na hun arrestatie vindt Wernink via een Chinese predikant steun bij een Chinese illegale organisatie. In Batavia helpt hij twee Australische en een Nederlandse officier bij hun onderduiking.

In juni 1943 wordt hij in Bogor gearresteerd. Vervolgens wordt hij zwaar gemarteld en uiteindelijk op 12 december 1944 te Ancol onthoofd, gelijktijdig met eerste luitenant E V F (Vic) Toers Bijns.

Op 21 december 1949 wordt hem de Verzetsster Oost-Azië en het Verzetsherdenkingskruis toegekend.