Dirk van Zuylen van de Haer

In 1391 werd De Haar voor de eerste keer vermeld en na lang een ruïne geweest te zijn, werd het in 1890 herbouwd. Kasteel de Haar vindt haar oorsprong waarschijnlijk al in de 12e eeuw. De eerste bebouwing was waarschijnlijk een eenvoudige versterkte boerenhoeve of een woontoren, een zgn. donjon. Geschiedenis In 1391 wordt De Haar voor het eerst officieel vermeld als achterleen van de bisschop van Utrecht. Hier is sprake van een achterleen, omdat het door de bisschop in leen gegeven was aan Hendrik van Vianen, die het op zijn beurt weer in leen geeft aan Boekel van de Haar.

De laatste persoon uit het geslacht Van de Haar was Josina van de Haar. Zij trouwde in 1434 met "haar buurjongen" Dirk van Zuylen. Na de dood van Josina in 1449, gaat het kasteel over in handen van het aanzienlijke geslacht Van Zuylen en groeit het uit tot een van de grootste kastelen van Nederland. Het hoogtepunt van De Haar ligt in de 15e eeuw, de typische vijfhoekige plattegrond heeft het kasteel sinds die tijd behouden. Het kasteel doorstaat diverse belegeringen en verwoestingen, zoals tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Tijdens één van deze twisten wordt het kasteel in 1482 gedeeltelijk verwoest. Omdat van Zuylen meedeed met de Hoeken wordt het hem afgenomen door de leenheer, de Bisschop van Utrecht.

Dirk nam in 1481 deel aan de Hoekse en Kabeljauwse twisten aan de zijde der Hoeksen en tegen bisschop David van Bourgondië. Ook was hij betrokken bij de inneming van Vianen door de Utrechtenaren. Een en ander had tot gevolg dat de Haar door brand verwoest werd en zijn goederen door zijn leenheer Walraven van Brederode verbeurd verklaard werden. Zijn zoon Steven kreeg deze evenwel in 1505 terug en bouwde het huis weer op.

Stamboom nr. : 209.240.

Generatie : 18.