Eliezer Ziekenoppasser

Zijn roepnaam was Leo. Hij was gehuwd met Klaartje Henriëtta Dormits. Hij had een kind. Hij woonde aan de Nieuwe Parklaan 147 in Den Haag. Hij was van beroep boekhouder en bedrijfsleider van Cycle Import.
Hij en zijn echtgenote waren van Joodse afkomst. Hij was lid van de CPN. Hij was de zwager van Sally Dormits. Hij woonde vanaf 1937 in het communistische Gemeenschapshuis aan de Bankastraat 131, waar meer communisten van Joodse afkomst woonden.

Ergens rond 1939-1940 verhuisde hij naar de Nieuwe Parklaan 147. Ook daar vormde hij een communistische commune, waar niet alleen hij, maar ook de ex-vrouw van Dormits met haar zoontje kwam wonen.
Hij werkte in verschillende functies bij het bedrijf Cycle Import aan de Rijswijkseweg 55, dat fietsen assembleerde. Het bedrijf verkocht fietsen met een levenslange garantie en bood de mogelijkheid om op afbetaling met een gulden per week te kopen. Dat was erg populair, waardoor het bedrijf een geduchte concurrent voor zelfstandige fietsenmakers was. Dat was voor Nico Wijnen aanleiding om in het communistische Volksdagblad een artikel over de arbeidsverhoudingen in dat bedrijf te schrijven. Ziekenoppasser wist te voorkomen dat het artikel geplaatst werd, omdat hij geen ‘gedonder’ binnen het bedrijf wilde. En hij had als argument tegen de fietsenmakers, dat voor arbeiders een goedkope fiets ook belangrijk was.

Hij stond op de lijst van linksextremisten van de Centrale Inlichtingendienst met de toevoeging: ‘Lid redactiecommissie Anti-fascistische stemmen. Lid VVSU. Een van de leiders van Intellectuelen van Nederland tegen Oorlog en Fascisme. Bestuur NRH (1938). Trotskist genoemd.’
Hij verkocht in 1941 de fiets aan zijn zwager Sally Dormits die later door de politie bij het in brand gestoken bedrijf Montan in de Lulofdwarsstraat werd teruggevonden. Vanwege de levenslange garantie werd bijgehouden wie een fiets kocht en waar die woonde. Daardoor kwam de politie op het spoor van Sally Dormits, wat uiteindelijk tot de oprolling van de Nederlandse Volksmilitie en het drama bij het kledingbedrijf Hollandia Kattenburg.
Hij werd op 26 januari 1942 samen met zijn collega Willem Nicolaas Jacobus Vreeken door de Haagse politieman Cornelis Heijnis gearresteerd, omdat er binnen het bedrijf een exemplaar van het illegale blad Vrij Nederland was verspreid, waarin een artikel stond over de nederlaag van Napoleon in Rusland, waarmee gezinspeeld werd op de nederlaag van Hitler in de Sovjet-Unie. Beiden ontkenden verantwoordelijk te zijn geweest en er kon geen bewijs gevonden worden. Daarom werden ze weer vrijgelaten.
Hij werd samen met zijn echtgenote Klaartje in de week van 18 tot 24 oktober 1942 gearresteerd vanwege ‘Juden begünstigung’ en in het Oranjehotel opgesloten. Op 6 november 1942 werd hij naar kamp Amersfoort overgebracht. Op 2 maart 1943 werd hij naar het concentratiekamp Vught gestuurd. Hij werd op 9 april 1943 in Sobibor vergast.
Zijn echtgenote Klaartje Dormits werd vanuit het Oranjehotel naar Westerbork afgevoerd. Zij ging op 11 januari 1943 op transport naar Auschwitz, waar ze op 28 februari 1943 om het leven kwam, waarschijnlijk werd ze vergast. Hun dochtertje overleefde de oorlog.
In mijn jeugd keek ik vanaf mijn huis uit op het pand Bankastraat 131 waar het communistische Gemeenschapshuis was gevestigd. Er stond een prachtige grote hulstboom in de voortuin, die regelmatig vol met felrode besjes kwam. Helaas heeft het gemeentebestuur in zijn wijsheid tot een vandalistische actie besloten om dit pand met een paar buurpanden in deze historische wijk af te breken en er een oerlelijk kantoorgebouw neer te zetten, dat vrij snel overbodig werd en omgevormd werd tot een appartementengebouw dat totaal in de buurt detoneert. De oude communisten zouden zeggen: ´Het kapitaal vernietigt alles´.

• Rudi Harthoorn - Personen uit het verzet > zie de info hierboven