Frits Louis Meijler

In memoriam: Professor F.L. Meijler

Vandaag (29 december 2010) bereikte ons het droevige bericht dat Frits L. Meijler, auteur van onder meer Mijn oorlog, mijn hart dat bij Prelum Uitgevers verscheen, is overleden. Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw Annemarie en zijn kinderen en kleinkinderen. Met Frits Meijler gaat een bijzonder mens verloren. Een groot man in de wetenschap en een arts en intellectueel in hart en nieren. Ik heb de eer gehad de laatste jaren een bijzondere vriendschap met Frits te ontwikkelen. Ik zal zijn visie op de wereld en zijn geleerde bijdragen aan mijn persoonlijke ontwikkeling zeer gaan missen. Ik vraag uw bijzondere aandacht voor de beknopte necrologie hieronder.

Prelum Uitgevers Charles A.L. Dumas Directeur/uitgever

Frits Louis Meijler werd op 29 april 1925 geboren in Vroomshoop, gemeente Den Ham. Op éénjarige leeftijd verhuisden zijn ouders naar Almelo, waar hij de lagere school en de HBS bezocht. Op last van de Duitse bezetter moest hij de HBS verlaten en was hij korte tijd aangewezen op privéonderwijs. Van september 1942 tot begin april 1945 was Frits Meijler gedwongen onder te duiken. Na de oorlog ontving hij het bericht dat zijn ouders in Auschwitz waren vergast.

Eind mei 1945 keerde hij terug naar de HBS in Almelo. Hij was toen 20 jaar oud. In het najaar van 1945 verhuisde hij naar Eindhoven waar hij in 1947 eindexamen HBS-B deed. Na zijn eindexamen moest hij in militaire dienst en als dienstplichtig militair werd hij in 1948 uitgezonden naar Indonesië. Daar raakte hij tijdens de tweede politionele actie gewond en keerde in mei 1949 terug naar huis.

In 1949 startte Frits Meijler startte Frits Meijler aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) met de studie geneeskunde waar hij Annemarie Schendstok ontmoette waarmee hij in 1953 trouwde. Frits en Annemarie kregen drie kinderen.

Als kandidaat-assistent op het fysiologisch laboratorium van de UvA zette hij zijn eerste schreden op het pad van de wetenschap. In 1957 behaalde hij het artsexamen en kort daarna begon hij aan zijn opleiding interne geneeskunde. In 1958 maakte hij de overstap naar de cardiologie in het Wilhelmina Gasthuis en studeerde bij professor D. Durrer. In oktober 1960 promoveerde hij op een proefschrift over de werking van het geïsoleerde rattenhart. In 1968 werd Frits Meijler benoemd tot hoogleraar hart- en vaatziekten aan de Universiteit van Utrecht.

In zijn Amsterdamse jaren werd de basis voor zijn wetenschappelijke loopbaan gelegd. Hij ontwikkelde daar onder andere een proefopstelling voor de bestudering van de elektrische eigenschappen van het geïsoleerde mensenhart en begon zijn onderzoek naar onregelmatige hartritmes. Hij had een uitgesproken interesse in elektrische functies van het zoogdierhart in relatie tot de grootte van het zoogdier, inclusief de mens. Zijn onderzoek omhelsde onder meer het maken van elektrocardiogrammen van de meeste dieren in Artis, van olifanten in een circus en tenslotte van walvissen voor de westkust van Mexico en in de wateren van Newfoundland.

Gedurende zijn Utrechtse tijd was hij lid en soms voorzitter van vele commissies zowel in als buiten Nederland. Hij was de eerste in Nederland die magnetische resonantie toepaste voor de bestudering van het functionerende geïsoleerde rattenhart. Bovendien was hij nauw betrokken bij de problemen met de hartchirurgie in Utrecht en speelde hij een belangrijke rol bij de landelijke structurering van de coronair chirurgie.

Verder was hij de eerste die bètablokkers ging toepassen, een medicijn dat was ontwikkeld door Prof. Jim Black, die daar later de Nobelprijs voor kreeg.

In 1983 werd Frits Meijler benoemd tot wetenschappelijk directeur van het Interuniversitair Cardiologisch Instituut Nederland (ICIN). Deze nieuwe functie leidde ertoe dat hij in 1985 zijn functie als hoofd van de afdeling cardiologie van het Academisch Ziekenhuis Utrecht neerlegde.

Na een hoogleraarschap van 22 jaar, ging Frits Meijler in 1990 met pensioen. In 1994 nam hij ook afscheid van het ICIN. Na zijn pensioen bleef hij zich, gesteund door vrienden en collega’s, onverminderd bezighouden met de vraagstukken over de elektrische eigenschappen en de mechanische functies van het hart in relatie tot de grootte van het hart.

Frits Meijler overleed op vijfentachtigjarige leeftijd op dinsdag 28 december 2010.