Gerarda Jacoba Everdina Taytelbaum

archiefkaart stadsarchief Amsterdam

Caro van Eyck, pseudoniem van Gerarda Jacoba Everdina Taytelbaum (Batavia, 27 november 1915 – Amstelveen, 15 september 1979) was een Nederlands actrice. Op haar veertiende trok het gezin Taytelbaum weg uit Batavia, vader ging voor werk naar Nederland. Caro studeerde aanvankelijk rechten en was vanaf 1936 betrokken bij het toneel. Zo speelde zij de hoofdrol in La machine infernale van Jean Cocteau bij het studententoneel. Ze begon haar beroepscarrière bij het Hofstadtoneel. Daarna speelde zij onder meer met het Residentie Toneel, het Amsterdams Toneelgezelschap, het Rotterdams Toneelgezelschap en de toneelgroep Theater en Ensemble. Ook droeg zij gedurende enkele jaren zelfgeschreven verhalen voor.

In 1959 ontving Van Eyck, zoals zij zich inmiddels noemde, uit handen van Jan Musch de Theo Mann-Bouwmeesterring en in 1979 de Theo d'Or. Deze laatste was voor haar rol Forsia Dorsey in Coburns Een gelukkige hand. "Ik heb tenminste afscheid genomen met een mooie rol", zo vertelde Caro van Eyck vlak voor haar dood aan schrijver Simon Carmiggelt, met wie ze bevriend was. In 1965 werd ze tevens benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Van Eyck was gehuwd met de acteur Paul Steenbergen en later met producer Hans Boekman. Naast haar werk op het toneel speelde ze ook in diverse televisieseries, waaronder De Stille Kracht (1974), De kleine waarheid (1971), De Kleine zielen (1969), Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan (1975) en Ritmeester Buat (1968). Wikipedia