Gerbrand Adriaensz Bredero, unmarried

Koninklijke Bibliotheek Nederland

Brief van Bredero aan Magdalena Stockmans. Met het opschrift Minne-Brief voor het eerst gepubliceerd in G.A. Brederoods Nederduytsche Poëmata (Amsterdam 1632).

De bedroefde Gerbrande groet met verslaghener herte, de bly-geestighe ende wel verstandighe lief M.S. ende wenst haer in den Heer gheluck ende saligheyt, aen siel ende lijf, mitsgaders een goet ende wenselijck nieuwe Jaer. So weynigh als het vyer kan wesen sonder hette, soo weynigh kan ick sijn sonder Nacht ende Dagh van u te droomen, ende mijn ellendigh harte te pynigen met treurighe ende swaermoedighe ghepeynsen, ende mijn levende gheest te begraven in dud-oorighe sufferyen, wt oorsaecke dat ick helaas! op maendagh 's avonts laest-leden te gast wierdt ghehouden by G.G.V. ende sijn gheselschap, dat my verwachtende ten eten waren, ghelijck ick u wel breeder mondelingh sal verwittigen, soo 't Godt belieft, waer naer ick op Dijnsdaeghs 's Morgens een mynen goede Vriendt gheleydende na Haerlem ter begraeffenisse, van een van mijn kennisse, dies ick door 't aenporren van mijn reysBroeder my liet vervoeren, ende deur reuckloosen yver versloften ick de weet te doen aen mijn Ouders, die tot mijn groote leedtwesen heel bekommert sijn geweest, beduchtende dat my eenigh ongeval over gekomen was, 't sy inbreeck van ys ofte anders, gelijckmen doch gaerne het swaertste eerst denckt, vermits sy aen my niet en sijn gewent uyt te trecken sonder voorweten van haer-lieden. Derhalven soo wil ick u vrundelijck ende hartelijck hebben gebeden, ghy wildt my dese mijn misdaet niet ten swaerste toe-rekenen, maer duyen met u ghewoonelijcke wijsheydt mijn onvoorsightige dwase daet ten besten, als ick aen u bescheydentheyt, ende aldervriendelijckste goedertierenheydt vertrouwe, hopende dat ick ô goedighe ende alderbeste Dochter! niet bedroghen in mijn hope sal wesen, door dien u aengheborene Deughdt, u gestadelijcke pronckt ende verciert met lust om goet te doen, en 't kan niet anders sijn, of u verstandighe ziele bemerckende mijn waerachtighe onschult, sal betoonen dat zy is wijs ende wel gheleert, als ghy mijn misslagh ten besten keert. Voorders laet ick u weten (doch ongaerne) dat ick zieck ende niet wel te pas en ben, vermits ick ongeluckigh met de slede in 't ys gebroocken, ende ick met mijn lenden in 't water geseten hebbe, waer op ick, als ghy wel dencken meught, dapper verkouwt geworden ben, so dat ick nootsaeckelijck mijn kamer bewaren moet, het welck my een onsegghelijck verdriet is, ten aensien dat ick daer door ben verbannen van mijn siels aengenaem gheselschap, en daer en boven soo quelt my de schrickelijcke jalousye van den bruynen Brabander, vreesende door hem te verliesen het weynigh dat ick aen u gewonnen hope, dies my de uren daghen, de daghen Jaeren, ende de Nachten eeuwen duncken te wesen, daerom ô Alderliefste Lief indien u de Menschelijcke ghenegentheydt mede aen hanght: of so u Maaghdelijcke borst, oyt is doorstraelt geweest met de minnelijcke straelen van medelyde tot u even Naesten: of soo ghy immermeer hebt ghevoelt de vrundelijcke kracht vande verkiesinghe van d'een voor den anderen te beminnen, soo laet u Minnaer niet hopeloos quijnen, maer vertroost hem met een kleyn letterken van u ghenegene Jonste, soo sal ick blyven in leven en sterven

Uwen altijdt getrouwe Dienaer en slave G.A. BREDERO