Hedwig Jagiellon

Hedwig Jagiellon (born April 8, 1408, died December 8, 1431) - Princess of Poland and Grand Duchess of Lithuania from the Jagiellonian dynasty, daughter of king Jogaila (Wladyslaw Jagiello) and his second wife Anna of Celli. At the Jedlin Congress in 1413 Hedwig was officially declared the heir to the thrones of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania, as there were no male descendants of her father at that time.

Biography

From 1419 matchmaking was planned between Hedwig Jagiellon and the Duke of Slupsk, Boguslaus IX, and also, due to the delay of the Pomeranian side, with Frederick II Hohenzollern, the son of the elected ruler of Brandenburg, Frederick II (1413-1471).

In April of 1421 an agreement was concluded between the Kingdom of Poland and the Principality of Brandenburg under which Jadwiga was to marry Frederick II when he reached the age of maturity in 1427. For this reason Friedrich had to arrive in Poland as soon as possible to get acquainted with the language and customs. On April 12 of 1422 the groom arrived to Poland. As a result of the swift action of the Brandenburg side, the side of the Duke of Slupsk was accelerated into action, with the support of Sigismund of Luxembourg and Erik VII of Pamarania, King of Denmark, Sweden and Norway, who both arrived in Krakow in 1424 to participate in the coronation ceremony of the fourth wife king Jogaila - Sophia of Halshany.

However, king Jogaila, who just recently had his male descendants, was in no hurry to choose the spouse for his daughter. In c. 1430 King Janus of Cyprus also appealed for his son’s candidacy as the groom, but these efforts were not crowned with success as Hedwig Jagiellon soon died.

Stepmother Sophia of Halshany was accused of poisoning the princess, but according to sources, Hedwig was always weak and death could be the result of an unknown illness.

To commemorate princess Hedwig Jagiellon Adam Svinka dedicated a poem "Virginum o iubar, o inclita gloria regni" written in Latin, which is included in the 11th part of Jan Dlugosz Chronicle.

Jogailaitė (gimė balandžio 8 d. 1408, mirė gruodžio 8 d. 1431 m.) - Lenkijos karalaitė ir Lietuvos junigaikštytė iš Jogailaičių dinastijos, Jogailos ir jo antrosios žmonos Onos Celietės duktė, 1413 m. Jedlino suvažiavime oficialiai paskelbta Lenkijos karalystės ir Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės sostų įpėdine, nes tuo metu nebuvo vyriškos lyties tėvo palikuonių.

Biografija

Nuo 1419 m. buvo planuojamos peršlybos tarp Jadvygos Jogailaitės ir Slupsko kunigaikščio Boguslavo IX-jo, o taip pat, dėl Pamario pusės delsimo, su Frydricho I Hohenzollerno, išrinktojo Brandenburgo valdovo sūnumi, Frydrichu II (1413-1471).

1421 m. balandžio mėn. tarp Lenkijos karalystės ir Brandenburgo kunigaikštystės buvo sudaryta sutartis, pagal kurią Jadvyga turėjo susituokti su Frydrichu II, kai šis sulauks pilnametystės, t.y. apie 1427 m. Dėl šios priežasties Frydrichas turėjo kuo greičiau atvykti į Lenkiją, kad susipažinti su kalba ir papročiais. 1422 m. balandžio 12 d. karalaitės jaunikis atvyko į Lenkiją. Dėl greitų Brandenburgo pusės veiksmų, sukruto ir Slupsko kunigaikščio pusė, remiama Zigmanto Liuksemburgiečio ir Eriko VII Pamarėno, Danijos, Švedijos ir Norvegijos karaliaus, kai jie abu 1424 m. atvyko į Krokuvą dalyvauti ketvirtosios Jogailos žmonos Sofijos Alšėniškės karūnavimo ceremonijoje.

Tačiau Jogaila, susilaukęs vyriškos lyties palikuonių, neskubėjo išrinkti sutuoktinio dukteriai. Apie 1430 m. Kipro karalius Janusas taip pat pateikė kreipinį dėl savo sūnaus kandidatūros į jaunikius, tačiau šios pastangos nebuvo vainikuotos sėkme, nes Jadvyga netrukus mirė.

Pamotė Sofija Alšėniškė buvo apkaltinta apnuodžiusi karalaitę, tačiau, pasak šaltinių, Jadvyga visada buvo silpna ir mirtis galėjo būti neaiškios ligos pasekme.

Karalaitės Jadvygos Jogailaitės atminimui Adomas Svinka dedikavo lotynų kalba sukurtą eilėraštį „Virginum o iubar, o inclita gloria regni“, kuris yra įtrauktas į Jano Dlugošo metraščio 11-ąją dalį.

Literatūra:

• Wielka Historia Literatury Polskiej, aut. Teresa Michałowska; leid. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1995, 692 pusl. ISBN 83-01-11452-5
• Łowmiański H., Polityka Jagiellonów, K. Pietkiewicz (oprac.), Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006] ISBN 83-7177-401-X, OCLC 749799789;
• Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań - Wrocław 1999. ​ISBN 83-913563-1-0​;
• Wdowiszewski Z., Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, J. Tęgowski, Kraków: Wydawnictwo Awalon, 2005, ISBN 83-918497-2-4, OCLC 69468579.

Jadwiga Jagiellonka (ur. 8 kwietnia 1408, zm. 8 grudnia 1431) – królewna polska i księżniczka litewska z dynastii Jagiellonów.

Córka Władysława II Jagiełły i jego drugiej żony — Anny Cylejskiej. W 1413 r. na zjeździe w Jedlni, ze względu na brak męskiego potomstwa jej ojca, oficjalnie została ogłoszona dziedziczką tronu polskiego oraz litewskiego.

Biografia

Od 1419 r. swatana z Bogusławem IX księciem słupskim i równocześnie, wobec niezdecydowania strony pomorskiej, z Fryderykiem, synem elektora brandenburskiego Fryderyka I Hohenzollerna. W kwietniu 1421 r. doszło do zawarcia układu między Polską a Brandenburgią, na mocy którego miało dojść do ślubu Jadwigi z Fryderykiem, w momencie osiągnięcia przez niego lat sprawnych, tj. około 1427 r. Z tego powodu Fryderyk miał przybyć jak najszybciej do Polski, by zapoznawać się z językiem i obyczajami. Już 12 kwietnia 1422 młody narzeczony królewny, przybył do Polski. Wobec tak szybkiego działania strony brandenburskiej, zaktywizowało się ponownie stronnictwo księcia słupskiego w osobach króla Zygmunta Luksemburskiego oraz króla Danii, Szwecji i Norwegii Eryka Pomorskiego, kiedy obaj wzięli udział w uroczystościach koronacyjnych czwartej żony ojca Jadwigi — Zofii (Sonki) Holszańskiej.

Wobec urodzenia się jednak synów, król Władysław II Jagiełło nie spieszył się z wyborem kandydata do ręki Jagiellonki. O rękę królewny starał się także na początku lat 30. XV w. dla swego syna Janus, król Cypru, jednak starania te nie zostały uwieńczone sukcesem, bowiem Jadwiga nagle zmarła.

Macocha – Zofia była oskarżona o otrucie królewny,jednak ze źródeł wynika, że Jadwiga zawsze była słabowita i śmierć mogła nastąpić w następstwie bliżej nieokreślonej choroby.

Pamięci Jadwigi poświęcony był łaciński wiersz Virginum o iubar, o inclita gloria regni, przypisywany Adamowi Śwince, zawarty w księdze XI Roczników Jana Długosza.