Herman Neubronner van der Tuuk

https://nl.wikipedia.org/wiki/Herman_Neubronner_van_der_Tuuk

https://nl.wikipedia.org/wiki/Herman_Neubronner_van_der_Tuuk

Herman Neubronner van der Tuuk, oriëntalist, geboren te Malakka 23 februari 1824, overleden te Soerabaja op 17 augustus 1894, zoon van Sefridius van der Tuuk en Louisa Neubronner. Hij woonde vanaf 1836 tijdelijk bij zijn oom Gerhardus van der Tuuk te Berlikum (Friesland), bezocht het gymnasium te Veendam (1837-1840) en studeerde eerst Rechten te Groningen (1840, propadeuse 1841), daarna (vanaf 1840) Letteren en wijsbegeerte te Groningen (kandidaats in 1843) en te Leiden (vanaf 1845-1846), vooral talen als Portugees, Engels, Maleis, Arabisch, Perzisch en Sanskriet. In 1849 keerde hij terug naar Nederlands- Indië als "afgevaardigde van het Nederlandsch Bijbelgenootschap voor de Bataklanden (Sumatra) om de bijbel in het Bataks te vertalen. Hij ontving op 17 juni 1861 een eredoctoraat van de Universiteit van Utrecht voor zijn verdiensten op het gebied van Indische taal- en letterkunde. Door zijn tegendraadse, vrijgevochten persoonlijkheid, waarbij hij vooraanstaande mensen op vrij grove, ironische wijze bekritiseerde, liep hij een hoogleraarschap mis. Uit brieven blijkt zijn uitgesproken afkeer van het Christendom, de zending, de Islam, de hebzucht van de Chinese handelaren en de domheid van de inheemse bevolking. Hij bleef vrijgezel. Zie: Herman Neubronner van der Tuuk, "De Pen in gal gedoopt" , brieven en documenten verzameld en toegelicht door R. Nieuwenhuys, G.A. Van Oorschot uitgever, Amsterdam 1962; Kees Groeneboer, "Een vorst onder de taalgeleerden. Herman Neubronner van der Tuuk: afgevaardigde voor Indië van het Nederlandsch Bijbelgenootschap 1847-1873. Bronnenpublicatie". Uitgeverij Kon. Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde, 2002