Ignacy Józef Franciszek Działyński

The 18th Century Polish Nobility http://www.almanachdegotha.org/id221.html

Ignacy Józef Działyński herbu Ogończyk (ur. 15 września 1754 w Konarzewie, zm. listopad 1797 w Żytomierzu) – działacz patriotyczny, generał walczący podczas insurekcji kościuszkowskiej, właściciel dóbr ziemskich: Złotowa, Działynia, Konarzewa, Dobrzynia, Sokołowa, Białkowa, Dulska, Kijaszkowa. Był synem wojewody kaliskiego Augustyna i Anny z Radomieckich, miał młodszego brata Ksawerego. W dzieciństwie stracił ojca. Matka powtórnie wyszła za mąż, od tej pory opiekował się nim ojczym – marszałek wielki litewski Władysław Gurowski. Ignacy uczęszczał do szkół u jezuitów w Poznaniu i do Collegium Nobilium w Warszawie. W 1784 r. zawarł związek małżeński z kasztelanką bełską Szczęsną Woroniczówną i zamieszkał na Wołyniu. W 1780 r. został rotmistrzem kawalerii narodowej. Z końcem 1788 roku odkupił od generała Aleksandra Mycielskiego dowodzenie 10 regimentem pieszym koronnym, zwanym później Działyńczykami, dawnej Ordynacji Rydzyńskiej. Poseł województwa inowrocławskiego na Sejm Czteroletni w 1790 roku, zwolennik Konstytucji 3 Maja. 29 kwietnia 1791 roku przyjął obywatelstwo miejskie na Ratuszu Miasta Warszawy. Wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792. Podał się do dymisji jednak później złożył przysięgę wierności konfederacji targowickiej. W 1794 roku wraz ze swoim oddziałem brał udział w insurekcji warszawskiej. Potem prowadził działalność konspiracyjną na Wołyniu. Po upadku insurekcji został zesłany na Syberię do Berezowa, przebywając tam przez 18 miesięcy. Ułaskawiony przez następcę Katarzyny II Pawła I. Był jednym z zastępców wielkiego mistrza Wielkiego Wschodu Polski. Kawaler Orderu Orła Białego (1791) oraz Orderu Świętego Stanisława 1788. Od 11 czerwca 2010 roku patron Gimnazjum Publicznego w Golubiu-Dobrzyniu.