Ignatius Blasius Stanislaus Lopatinski

Ignacy Błażej Łopaciński herbu Lubicz (ur. 2 lutego 1722 w Łopacinie w woj. mścisławskim, zm. 16 grudnia 1776 w Wilnie) – pamiętnikarz, dramatopisarz. W 1746 został surrogatorem ziemi mścisławskiej, a w 1752 sędzią grodzkim brasławskim. W latach 1761-78 pisarz skarbowy litewski, czterokrotnie poseł na sejm.

Życiorys

Syn Leona i Reginy Święcickiej, brat biskupa żmudzkiego Jana Dominika Łopacińskiego i wojewody brzeskolitewskiego Mikołaja Tadeusza Łopacińskiego.

Założyciel linii pisarskiej Łopacińskich z siedzibą w Jodach.

W 1740 wyjechał za granicę wraz ze swoim bratem Janem Dominikiem, towarzysząc biskupowi koadiutorowi wileńskiemu Józefowi Sapieże. Opisał swoje życie i podróże po Europie w pamiętnikach zredagowanych ok. 1763, które wydrukowała Biblioteka Warszawska (1855) i Gazeta Codzienna (1856-57). Autor wierszy i komedii m.in. Perekińczyk.

Poseł województwa wileńskiego na sejm konwokacyjny 1764 roku.

W 1752 r. poślubił Judytę z Prozorów, córkę wojskiego kowieńskiego Stanisława Prozora i Róży z Syruciów, a siostrę wojewody witebskiego Józefa Prozora i siostrzenicę kasztelana witebskiego Szymona Syrucia.

Umarł w Wilnie w drodze z sejmu 1776 r., pochowany w kościele Św. Jakuba.