Jadwiga Zamoyska

GEDCOM Note

Jadwiga Zamoyska, z domu Działyńska (ur. 4 lipca 1831 w Warszawie, zm. 4 listopada 1923 w Kórniku) – polska działaczka społeczna, Służebnica Boża.
Biografia
Była córką Tytusa Działyńskiego i Gryzeldy Celestyny z Zamoyskich. Pierwsze lata życia spędziła w galicyjskich Oleszycach; od 1838 przebywała w odzyskanym przez ojca Kórniku. Kształciła się w domu pod kierunkiem prywatnych nauczycielek, Wandy Żmichowskiej i Angielki Anny Birt; w 1852 wyszła za mąż za swojego wuja, generała Władysława Zamoyskiego, polityka konserwatywnego związanego z Hotelem Lambert. Przeniosła się do Paryża, towarzyszyła mężowi w podróżach politycznych, m.in. do Turcji i Wielkiej Brytanii. Pozostała we Francji po śmierci męża (1868); zbliżyła się do zakonu oratorian i pod wpływem ich idei tworzenia stowarzyszeń religijnych bez obowiązkowych ślubów zakonnych postanowiła założyć "szkołę życia chrześcijańskiego".
Swoją ideę mogła zrealizować po śmierci brata Jana Działyńskiego i przejęciu dóbr kórnickich przez jej syna Władysława Zamoyskiego. W 1881 powróciła do Kórnika i w następnym roku założyła "szkołę domowej pracy kobiet". W 1885 roku, objęta tzw. ustawami bismarckowskimi, została wydalona z Prus jako obywatelka Francji. Przeniosła wówczas szkołę do Lubowli na Spiszu, potem do Kalwarii Zebrzydowskiej, a w 1891 roku do zakopiańskich Kuźnic, które jej syn nabył w 1889 roku na licytacji.
Szkoła Jadwigi Zamoyskiej zyskała poparcie władz kościelnych oraz duże zainteresowanie w społeczeństwie. Program nauczania obejmował przede wszystkim wychowanie religijne i zajęcia praktyczne z szycia, haftu i gotowania, ale także zajęcia z rysunków, literatury, geografii, historii Polski oraz naukę śpiewu. Zamoyska publikowała dzieła o tematyce religijno-wychowawczej, m.in. O wychowaniu (1903), przygotowała także do druku pamiętniki męża Jenerał Zamoyski (ukazały się w sześciu tomach nakładem Biblioteki Kórnickiej w latach 1910-1930). Wiele czasu spędzała w Paryżu, w 1919 wizytowała szkołę w Zakopanem. Ostatnie lata życia spędziła wraz z synem w Kórniku, tam zmarła i została pochowana.
Z małżeństwa z Władysławem Zamoyskim oprócz syna Władysława miała także syna Witolda (1855-1874) i córkę Marię (1860-1937).
Proces beatyfikacyjny
W dwudziestoleciu międzywojennym rozprowadzano obrazki z wizerunkiem Jadwigi Zamoyskiej oraz modlitwą za jej wstawiennictwem wydane za zgodą kurii arcybiskupiej w Poznaniu. Sprawę starań o jej beatyfikację propagowało Stowarzyszenie Matki Bożej Dobrej Rady w Kuźnicach[1]. 27 listopada 2012 Kuria Metropolitalna w Poznaniu oficjalnie wszczęła proces beatyfikacyjny Jadwigi Zamoyskiej. Odtąd przysługuje jej tytuł Służebnicy Bożej[2].
Odznaczenia
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (13 lipca 1921, jako jeda z pierwszych 15 osób odznaczonych Orderem Odrodzenia Polski)[3][4]
Przypisy
1. Błażej Tobolski: Zapomniana Służebnica Boża. Przewodnik Katolicki.
2. Władysław Chałupka: Jadwiga z Działyńskich Zamoyska – niewiasta mężna, wychowawczyni mądra. Verba Sacra.
3. Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 157 z 19 lipca 1921.
4. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 14, 31.
Bibliografia
• Witold Molik, Jadwiga Zamoyska, w: Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa-Poznań 1981, ISBN 83-01-02722-3
Linki zewnętrzne
• http://www.bkpan.poznan.pl/muzeum/wlasciciele/index.htm

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jadwiga_Zamoyska

Ядвига Замойский, дом Działyńska (. B 4 July, 1831 года в Варшаве, умер 4 ноября 1923 в Корник.) - Польский общественный деятель, рабе Божией.
биография
Она была дочерью Тита Działyńskiego и Гризельда Celeste с Замойский. Первые годы жизни провел в Галицкой Oleszyce; 1838 был восстановлен его отцом Корник. Он получил образование в домашних условиях под руководством частных учителей, Ванда Żmichowska и англичанки Анны Birt; в 1852 году, она вышла замуж за своего дядю, генерала Владислава Замойского, консервативную политику, связанную с отелем Ламберт. Она переехала в Париж, в сопровождении своего мужа в политике путешествия, в том числе Турции и Соединенного Королевства. Он остался во Франции после смерти мужа (1868 г.); Он подошел к монастырской красноречие и под влиянием их идей для создания религиозных объединений без обязательного обета решил создать «школу христианской жизни».
Его идея могла достигнуть после смерти своего брата Джона Дзялынский и приобретение товаров Kórnik ее сыном Владиславом Замойский. В 1881 году она вернулась в Корник, а в следующем году основал «Школа надомного труда женщин." В 1885 году включен в так называемый. Законы bismarckowskimi, был исключен из Пруссии в качестве гражданина Франции. Она переехала в школу к Любовня Спише, потом Кальвария Зебжидовска, а в 1891 г. Закопане Кузниц, что ее сын купил в 1889 году на аукционе.
Хедвиг Школа Замойский получил поддержку церковных властей и большой интерес в обществе. Учебный план состоял в основном религиозное образование и практическое обучение шитье, вышивка и приготовления пищи, а также занятия по рисунку, литературе, географии, истории, польской и уроки пения. Замойский публиковать произведения религиозного образования, в том числе Об образовании (1903 г.), а также подготовлены к печати дневники своего мужа Общие положения Замойский (опубликовано в шести томах усилий Корник библиотеки в годы 1910-1930). Много времени провел в Париже, в 1919 году, посетил школу в Закопане. Последние годы жизни провел со своим сыном в Корник, где она умерла и была похоронена.
С браком добавлением Władysław Замойских своему сыну Ладислав также у нее был сын, Витольд (1855-1874) и дочь Мария (1860-1937).
Процесс беатификации
В межвоенные распределенных изображений с изображением Hedwig Замойский и молиться за ее заступничество с согласия Курии архиепископа в Познани. Дело было лучше для ее беатификации, распространяющейся Ассоциации Божией Матери Доброго Совета в Кузнице [1]. 27 ноября 2012 митрополит курия в Познани официально инициировал процесс беатификации Ядвиги Замойский. С тех пор она имела титул Слуги Божьего [2].
диплом с отличием
• Офицерский крест ордена возрождения польского (13 июля 1921 года в качестве Джеда первые 15 человек, удостоенных ордена возрождения польского) [3] [4]
ссылки
1. Blazej Tobolski: Заброшенная служанка Бога. Католическое руководство.
2. Władysław Chałupka: Ядвига Дзялынский Замойский - женщина храбрая, мудрый учитель. Верба Сакра.
3. Часть официальной. "Газета Lwowska", стр. 1, № 157 от 19 июля 1921 года.
4. Порядок возрождения польского. 1921-1924 три года проблема первая глава. Варшава: Президиум Совета Министров, 1926, стр 14, 31..
библиография
• Витольд Молик, Ядвига Замойский, в Большом биографическом словаре, Варшава-Познань в 1981 году, ISBN 83-01-02722-3