Jan Wawrzyniec Łukomski

Jan Wawrzyniec, syn Adama i Mańkowskiej, od Stanisława Bzowskiego, wespół ze swymi braćmi, Wojciechem i Wawrzyńcem, w r. 1696 kupił za 26.300 złp. części Gułtów w pow. pyzdr. (P. 1131 III k. 35). Obok tychże braci skwitowany w r. 1698 przez szwagra, Władysława Glinickiego z 6.000 złp. posagu siostry Marianny (P. 1135 VII k. 80v). Nazwany w r. 1701 byłym dziedzicem Gułtów (P. 1140 I k. 154). Od Stanisława Leszczyńskiego, wojewody poznańskiego, w r. 1701 brał zastawem za 40.000 zł. wsie Koszanowo i Bruszczewo z folwarkami: Koszanowo, Glińsko, Nowawieś wp. kośc., a w r. 1715 ową sumę zastawną cedował Wojciechowi Krąkowskiemu, kasztelanowi krzywińskiemu (P. 1149 I k. 77v). Był także w r. 1712 posesorem wsi: Rozdzały, Kobierno, Szczury, Wszołów w p. kal. (Z. T. P. 39 k. 1091). Względem Wszołowa kontrakt dzierżawy zawarty z braćmi Grabińskimi ponowił w r. 1713 (I. Kal. 159 s. 196). Od Franciszka Potockiego kupił w r. 1718 za 21.000 złp. wieś Warszówkę w p. kal. (ib. 160 k. 398v). Od Joanny, żony Jana Wierzchlejskiego, i od Franciszki, żony Andrzeja Pigłowskiego, sióstr Olszewskich, łowczynek sieradzkich, w r. 1719 kupił za 86.000 złp. wsie Belęcin, Karchowo i Trzebiecz w p. kośc. (P. 1163 k. 185) Dobra te w r. 1730 sprzedał za 119.000 złp. Józefowi Zbijewskiemu, podsędkowi ziemskiemu poznańskiemu (P. 1222 k. 39). Rozdzały i Kobierno, dobra swej żony, sprzedał w r. 1721 Wojciechowi Skrzetuskiemu (I. Kal. 167 s. 22). zastawny posesor Gołębina w p. kośc. w r. 1732 (Kośc. 317 s. 286), a w r. 1736 także i Gorzyczek (ib. 318 s. 412). T. r. skwitowany przez zięcia, Karola Łaszewskiego, z sumy 10.000 złp. posagu za córką Rozalia, pochodzącego ze spadku jej po matce (Kośc. 318 s. 400, 401). Nie żył już 1738.16/IV. r. (Kośc. 173 k. 104). Żenił się dwa razy, z jego żoną pierwszą była w r. 1701 Jadwiga Grabińska, córka Adama i Marianny z Łętkowskich, która uzyskała wtedy od mężą 19/XI/ zapis 1.000 zł., i z tej sumy skwitowała go w r. 1703 (I. Kon. 72 k. 152v). Wzajemne dożywocie spisywali w r. 1702 (I. Kal. 154 s. 226). Jadwiga w r. 1710 skwitowała swych braci z 3.000 zł. posagu i uzyskała od męża oprawę tego posagu na Wszołowie (ib. 157 s. 111, 112). Żyła jeszcze w r. 1714 (Z. T. P. 39 k. 2416). Nie żyła już w r. 1720 (I. Kal. 161 s. 566). Jan ożenił się powtórnie 1721.21/XI. r. z Agnieszką Radoszewską, córką Franciszka i Zofii Zapolskiej, której przed ślubem zapisał sumę 4.000 złp. (Kośc. 313 s. 124). Agnieszka w r. 1732 skasowała swe prawa na Belęcinie i Karchowie, po sprzedaniu tych wsi przez męża Zbijewskiemu (ib. 317 s. 283). Oboje spisywali wzajemne dożywocie w r. 1736 (ib. 318 s. 535). Agnieszka, będąc już wdową, w imieniu własnym i nieletniego syna Antoniego dokonała 1738.16/IV. r. w Gołębinie podziału pozostałych po mężu rzeczy z pasierbem Władysławem Ł-im (ib. 173 k. 104). Tego pasierba pozywła w r. 1739 (ib. 174 s. 774). Drugim jej mężem był w r. 1742 Józef Grudzielski (ib. 321 s. 117, 244), dziedzic Swadzimia i Sadów (P. 1317 k. 162). Owdowiała powtórnie i umarła w r. 1754 lub 1755 (P. 1311 k. 159v, 1314 k. 22). Z pierwszej żony synowie, Władysław i Józef, oraz córki, Ewa i Rozalia. Ewa wyszła 1727.24/III. r. za Zygmunta Koszutskiego, a była wdową w r. 1739. Poszła 2-o v. 1742.28/XI. r. za Józefa Tymińskiego, z czasem cześnika zakroczymskiego, była w latach 1787-1788 wdową i po tym mężu. Rozalia, chrzestna 1729.9/VIII. r. (LB Siemowo), jeszcze niezamężna w r. 1730 (I. Kal. 167 s. 22), była potem w r. 1736 żoną Karola Łaszewskiego, z czasem łowczego bracławskiego, umarła przed r. 1756. Jan Wawrzyniec miał z drugiej żony syna Antoniego i kilka córek. Z nich, Konstancja Apolinara, ur. w Belęcinie, ochrzcz. 1723.18/II. r. (LB Świerczyna), zapewne identyczna z panną Apolonią Ł-ą z Gutów (Gułtów?), chrzestna 1778.4/III. r. (LB Górzno). Helena Jadwiga Ewa, ur. w Belęcinie, ochrzcz. 1727.18/VIII. r., może identyczna z dzieckiem, które zmarło w r. 1729 (imienia nie podano) i zostało pochowane 4/IV. (LB, LM Świerczyna). Katarzyna (Katarzyna Marianna), ur. w Belęcinie, ochrzcz. 1728.21/XI. r. (ib.), uzyskała w r. 1742 zapis 2.000 zł. od swej ciotki, Wiktorii ze Skrzetuskich Skrzetuskiej, sędziny grodzkiej kaliskiej (Kośc. 321 s. 117). Mieszkała w latach 1748-1755 u matki w Swadzimiu (LB Lussowo), a 1755.30/IV. r. wyszła tam za Antoniego Wyskotę Zakrzewskiego, pułkownika wojsk koronnych. Była wdową w latach 1788-1792. Ludwika zaślubiła we dworze swadzimskim 1756.16/II. r. Stanisława Urbanowskiego, Umarła w r. 1778.