Jan Elders

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 besloot Jan Elders, in tegenstelling tot verschillende van zijn ambtsgenoten in de naburige gemeenten, zijn functie te blijven vervullen. Hij oordeelde dat dit in het belang van de bevolking was. Hij werd zeer actief in het verzet, was in de laatste jaren officier van de intendance van de binnenlandse strijdkrachten, en stond aan het hoofd van 200 gewapende mannen. Hij heeft talloze mensen gehuisvest, van voedsel en valse papieren voorzien. Het is onder meer aan hem te danken geweest dat de Duitsers vóór hun vlucht via de Afsluitdijk naar het Oosten ervan hebben afgezien de dijk van het IJsselmeer door te steken om zich op deze manier veilig te stellen voor achtervolging door de geallieerde troepen. Ook kon door een 'aanslag' te plegen op het gemeentehuis het register van de burgerlijke stand op een 'veilige' plaats worden opgeborgen, zodat het arresteren van jonge mannen voor de 'Arbeitseinsatz' in Duitsland werd bemoeilijkt. Zijn aanblijven als burgemeester is nooit verkeerd uitgelegd, integendeel. Het heeft hem veel verklaringen van sympathie bezorgd, en na de oorlog heeft hij zich nooit voor zijn beleid hoeven te verantwoorden.

Door in het laatste oorlogsjaar onderdak te verlenen aan een joods echtpaar en hun dochter die vanuit Duitsland naar Nederland waren gevlucht hebben Jan Elders en zijn vrouw voor hen zelf en hun gezin een groot risico genomen. Ook twee achternichten uit Amsterdam werden in het gezin opgenomen. Nadat deze samenleving van soms zestien mensen in één woning met de bevrijding tot een goed einde was gekomen, is een jarenlange vriendschap met Georg, Edith en Sabine Fröhlich het resultaat geweest. (Na terugkeer in Duitsland is Dr. Georg Fröhlich tot president van het Landesgericht in Münster benoemd, en van 1951 tot 1956 was hij als rechter verbonden aan het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe.

http://burgemeester-elders.nl/Home.htm

• 1935-1965 : Burgemeester BOVENKARSPEL - Noord-Holland

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1940 besloot Jan Elders, in tegenstelling tot verschillende van zijn ambtsgenoten in de naburige gemeenten, zijn functie te blijven vervullen. Hij oordeelde dat dit in het belang van de bevolking was. Hij werd zeer actief in het verzet, was in de laatste jaren officier van de intendance van de binnenlandse strijdkrachten, en stond aan het hoofd van 200 gewapende mannen. Hij heeft talloze mensen gehuisvest, van voedsel en valse papieren voorzien. Het is onder meer aan hem te danken geweest dat de Duitsers vóór hun vlucht via de Afsluitdijk naar het Oosten ervan hebben afgezien de dijk van het IJsselmeer door te steken om zich op deze manier veilig te stellen voor achtervolging door de geallieerde troepen. Ook kon door een 'aanslag' te plegen op het gemeentehuis het register van de burgerlijke stand op een 'veilige' plaats worden opgeborgen, zodat het arresteren van jonge mannen voor de 'Arbeitseinsatz' in Duitsland werd bemoeilijkt. Zijn aanblijven als burgemeester is nooit verkeerd uitgelegd, integendeel. Het heeft hem veel verklaringen van sympathie bezorgd, en na de oorlog heeft hij zich nooit voor zijn beleid hoeven te verantwoorden.

Door in het laatste oorlogsjaar onderdak te verlenen aan een joods echtpaar en hun dochter die vanuit Duitsland naar Nederland waren gevlucht hebben Jan Elders en zijn vrouw voor hen zelf en hun gezin een groot risico genomen. Ook twee achternichten uit Amsterdam werden in het gezin opgenomen. Nadat deze samenleving van soms zestien mensen in één woning met de bevrijding tot een goed einde was gekomen, is een jarenlange vriendschap met Georg, Edith en Sabine Fröhlich het resultaat geweest. (Na terugkeer in Duitsland is Dr. Georg Fröhlich tot president van het Landesgericht in Münster benoemd, en van 1951 tot 1956 was hij als rechter verbonden aan het Bundesverfassungsgericht in Karlsruhe.

http://burgemeester-elders.nl/Home.htm