Jan Szczęsny Grzymała

Skończył w 1927 Wydz. Rolny SGGW, gdzie początkowo pracował w zakładzie doświadczalnym Szkoły w Skierniewicach. Nast. podjął pracę na kresowym Polesiu w Państwowym Zakładzie Uprawy Torfowisk w przygranicznych Sarnach, gdzie zastała go woj. pol.-niem. Po pierwszej wywózce sowieckiej na wschód w 1940 udało mu się wrócić do poleskich Sarn, gdzie doczekał nadejścia frontu niem. i przejęcia kierownictwa Zakładu przez Niemców. W końcu 1943 udało mu się opuścić Sarny i dotrzeć w poł. 1944 do rodzinnego majatku. w Toczyskach Czortkach. Po przejściu frontu w VIII 1944, Jan Grzymała został aresztowany przez Sowietów w Toczyskach Czortkach i powtórnie wywieziony do Rosji. Kiedy powrócił z zesłania w 1946, podjął pracę w zakładzie SGGW w Skierniewicach, aby trafić ostatecznie jako pracownik naukowy o specjalizacji łąkarstwo do nowo powstałego Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych. W 1948 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1954 został profesorem nadzwyczajnym. Niedługo potem odnowiły się konsekwencje katorżniczej pracy w kopalni sowieckiej skutkujące śmiercią Jana w 1960 na białaczkę.