Jan Steffen Bartstra

Jan Steffen Bartstra, (Westerbork, 30 juni 1887 - Haarlem, 19 november 1962) was een Nederlandse historicus. Bartstra, zoon van predikant Steffen Bartstra, bezoekt het gymnasium te Sneek, waar hij actief is in het verenigingsleven en de propaganda op het gebied van de drankbestrijding en het religieus socialisme. Hij studeert Nederlandse letteren te Leiden. Na zijn doctoraal examen in 1912 zou hij bij Carel Hendrik Theodoor Bussemaker promoveren, maar Bussemaker overleed in 1914. In 1913 wordt hij leraar aan het gymnasium te Schiedam. Bij Hajo Brugmans, hoogleraar aan de Universiteit te Amsterdam, promoveert hij in 1928. In 1938 wordt hij door het curatorium tweede geplaatst op de voordracht voor de leerstoel algemene geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam; in 1939 weigert hij die voor vaderlandse geschiedenis. In 1950 ontvangt hij de Prijs voor Meesterschap van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde en in 1952 wordt hij benoemd tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, (KNAW). Wikipedia

http://www.dwc.knaw.nl/DL/levensberichten/PE00000843.pdf

In 1941 is hij bereid mee te werken aan het Parool en om onderduikers in huis te nemen. In 1942 doet hij in Amsterdam candidaats en stopt dan voorlopig met de studie om zich geheel aan illegaal werk te kunnen wijden: in opzet hulp aan joden, later ook andersoortig werk (de jonge Bartstra legt een buitengewone handigheid in het maken van vervalsingen aan de dag en komt mede hierdoor met tal van verzetsgroepen in aanraking). Dr. Bartstra en zijn vrouw stellen nu hun huis beschikbaar als tijdelijk onderduikadres en herbergen op deze basis van juli 1942 af, voor kortere of langere tijd onderduikers (voornamelijk joden). Dagboek 1939-1945 bij archieven.nl

http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn1/bartstra