Jerzy M. B. Rekowski

Jerzy Marian Bronisław REKOWSKI
KRÓTKA BIOGRAFIA – chronologicznie.

3.09.1923 r. Margonin pow. Chodzież - dzień urodzin. Jest synem i pierwszym dzieckiem Ottona, kupca i urzędnika, oraz Anieli z domu Dajskiej, córki nauczyciela,
16.09.1923 r. odbył się chrzest w Margoninie. Chrzestnymi byli Zofia Buzalska z domu Dajska i Stanisław Dajski, siostra i ojciec jego matki.
1.09.1930 r. (do 20.06.1937 r.) rozpoczyna swoją edukację w 7 klasowej Szkole Powszechnej w Margoninie w powiecie chodzieskim.
10.09.1937 r. (do 06.1939 r.) uczęszcza do gimnazjum i liceum ogólnokształcącego w Czarnkowie, pow. Chodzież. Dalszą edukację w szkole przerywa wybuch II Wojny Światowej.
8.12.1939 r. wraz z rodzicami i całą rodziną zostaje przez Niemców wysiedlony do Sterdyni-Lebiedzie, pow. Sokołów Podlaski w Generalnej Guberni.
1.09.1942 r. (do 20.06.1944) uczęszcza do tajnego Gimnazjum Ogólnokształcącego i Liceum Humanistycznego w Sterdyni i uzyskuje promocję do II klasy Liceum.
W lipcu 1944 r. zostaje zmobilizowany do wojska i przydzielony do 8 Dywizji Piechoty stacjonującej w Siedlcach.
Od 1.09.1944 r. do 18.10.1944 r. odbywa szkolenie w szkole podoficerskiej 8 D.P. w Siedlcach i wyjeżdża na dalsze szkolenie do Kąkolewnicy koło Łukowa.
22.10.1944 r. (niedziela), Kąkolewnica, składa uroczystą przysięgę.
6.11.1944 r., z powodu posiadania „małej matury”, zostaje skierowany na dalsze szkolenie do Szkoły Oficerskiej 2 Armii Wojska Polskiego, którą kończy z oceną dobrą. W Szkole przebywa do 17.03.1945 r.
17.03.1945 r. zostaje mianowany na stopień chorążego rozkazem nr 38 z tego dnia.
14.04.1945 r. dostaje przydział jako oficer łącznikowy do ochrony Sztabu 5 Dywizji Piechoty oraz skierowany na front.
16.04.1945 r. wraz z całą 5 DP wyjeżdża na front.
Z Łodzi udają się transportem kolejowym do Opalenicy, a stamtąd zostają rozlokowani na północ od Pieńska w Jagodzinie i okolicznych lasach (Bory Dolnośląskie). Tu następują przygotowania do forsowania Nysy.
17.04.1945 r. w celu zabezpieczenia wojsk biorących udział bezpośrednio w operacji berlińskiej forsują Nysę Łużycką w drugim rzucie na odcinku między Rothenburgiem a Niederneundorf. Rozpoczyna się bitwa pod Bautzen (Budziszynem), która kończy się druzgocącą klęską 2. Armii Wojska Polskiego. W swoim kieszonkowym kalendarzu zapisuje chronologię i miejsca walk (*).
Od 21.04.1945 r. bierze udział w walkach na stanowisku liniowego z-cy dowódcy kompanii strzeleckiej.
22.04.1945 r. w okolicy Förstgen sztab 5DP i ochraniające go jednostki walczące w okrążeniu zostają rozbite.
3.05.1945 r. po wielokrotnych usiłowaniach przedarcia się przez front i po 14 dniowych ciężkich walkach w kotle dostaje się do niemieckiej niewoli.
8.05.1945 r. w Ćeskiej Lipie zostaje oswobodzony przez Rosjan.
15.06.1945 r., zgodnie z rozkazem wydanym przez komendanta Szkoły Oficerskiej płk. dypl. Michała Nosewicza udaje się w rodzinne strony na krótki pobyt do dnia 24.06.1945 r. Odwiedza Rogoźno (17.06.1945, 21-22.06.1945), Owieczki (18.06.1945) i Margonin (19-20.06.1945).
24.06.1945 r. (do 4.07.1945 r.) zostaje skierowany do Samodzielnego Baonu Rezerwy Oficerskiej w Bielanach pod Warszawą (poczta polowa 84018). Uczestniczy w ćwiczeniach wojskowych w języku rosyjskim. Odbywa się to w sytuacji niewypłaconego żołdu za dotychczasową służbę wojenną i wojskową, braku urlopu, atmosfery podejrzliwości i nieprzychylnej 2 Armii WP prasy.
2.07.1945 r. w Bielanach staje przed specjalną komisją, która bada przeszłość wszystkich skierowanych tu oficerów. Szczególnie wnikliwie komisja bada zdarzenia dostania się do niewoli w czasie wojny, pyta o ewentualne przekazane Niemcom informacje, broń, czy potencjalną zdradę. Jerzy Rekowski, jak pisze w swoim liście do rodziców, nie ma żadnych obaw o wynik tego przesłuchania. Ma też w swoim gronie świadka innego oficera z 5 D.P., który może szczegóły tych przedstawionych przez niego zdarzeń potwierdzić. Po weryfikacji otrzymuje przydział do Departamentu Kadr MON i wkrótce skierowanie do 10 Dyw. Piechoty w Kłodzku oraz jej 25 Pułku stacjonującego w Lądku Zdroju. W dniu 4.07.1945 r. wyjeżdża z Bielan do Lądka Zdroju przez Warszawę, Poznań, Żagań, Legnice, Jelenią Górę, Nową Rudę i Kłodzko. Do Pułku dociera 14.07.1945 roku.
17.07.1945 r., zgodnie z rozkazem 25 Pułku Piechoty nr 132, obejmuje stanowisko dowódcy 3 plutonu Ckm w 3 kompani 3 baonu i służbę tą pełni do 22.08.1946 roku.
Za kampanię łużycką zostaje odznaczony srebrnym medalem Zasłużonym na Polu Chwały (wg Szlak Bojowy 25 pp, http://www.stankiewicze.com) oraz medalami „Za Odrę, Nysę i Bałtyk” (17.03.1946) i „Za Pabiedu” (10.04.1946).
Czerwiec 1946 r., zostaje przydzielony do grupy oficerów jednostki nr 52156 WP biorących udział w agitacji do referendum (30.06.1946, „3 x tak”) w powiatach Środa Śląska i Milicz. Stosowne dokumenty dla władz samorządowych i milicji zostają wydane przez macierzystą jednostkę WP w kwietniu i maju 1946 r.
Od 24.08.1946 r. pełni dalszą służbę wojskową w 53 Odcinku Ochrony Pogranicza na stanowiskach z-cy dowódcy strażnic: nr 249 w Zaciszu Niedamirowie oraz nr 248 w sąsiedniej Lubawce (w 1947 r.).
W 1946 roku, w czasie udzielonej z wojska przepustki, ma miejsce pierwszy przyjazd do rodziców zamieszkałych po wojnie w Dobrej pod Szczecinem. W czasie tej podróży idzie pieszo z Bezrzecza do Dobrej. Poznaje też mieszkających z Rekowskimi w Dobrej niemieckich właścicieli tej nieruchomości Paula i Friede Fiebelkornów oraz będącego u nich zięcia byłego policjanta Draheima.
Około końca 1946 r. dostaje awans na stopień podporucznika WP.
12.04.1947 r., rozkazem nr 2846 z dnia 9.04.1947 r. Departamentu Personalnego MON, zostaje zdemobilizowany. Ostatnie rozkazy wyjazdu z JW wystawiane są jeszcze w czerwcu 1947 roku.
20.09.1947 r. otrzymuje Akt nadania nr 779 (druk nr 191815) Ministerstwa Ziem Odzyskanych, na nieruchomość w Dobrej pod Szczecinem decyzją Powiatowej Komisji Osadnictwa Rolnego.
6.07.1948 r. kończy w Szkole Inżynierskiej w Szczecinie Studium wstępne z zamiarem podjęcia dalszych studiów na uczelni.
W latach 1948 do 1951 r. uczęszcza na trzyletnie studia inżynierskie na Wydziale Mechanicznym Szkoły Inżynierskiej nie uzyskując końcowego dyplomu ze względu na braki w zaliczeniach.
20.04.1949 r. akt nadania na nieruchomość w Dobrej zostaje anulowany orzeczeniem Wojewódzkiej Komisji Kontroli Społecznej i Powiatowej Komisji Osadnictwa Rolnego, pismem L.dz. R-6/30/50 z dnia 12.01.1950 r., z powodu podjęcia studiów w Szkole Inżynierskiej w Szczecinie. Był to wyjątkowy rażący akt niesprawiedliwości i nie honorowania wcześniej ustanowionego prawa wobec kombatanta wojennego.
1.11.1951 r. podejmuje pracę w Stoczni Szczecińskiej, a od około lipca 1952 r. w bazie remontowej wydzielonej ze Stoczni na wyspie Gryfia pracując tam do dnia 31.12.1952 r.
15.03.1953 r., po pierwszych doświadczeniach zawodowych, podejmuje pracę nauczyciela w Zasadniczej Szkole Hutniczo-Metalowej mieszczącej się przy ul. Hożej na szczecińskim Żelechowie. Często odbywa ćwiczenia wojskowe.
15.08.1953 r. bierze ślub z Urszulą Jagielską urodzoną 14 grudnia 1929 r. w Bielsku koło Kowalewa, nauczycielem, kierownikiem szkół w Dobrej i Bezrzeczu.
Około października 1953 r. zasiedla opuszczone mieszkanie w Bezrzeczu przy ul. Dąbrowskiego (dzisiejsza ul. Środkowa), co ma związek z objęciem przez żonę Urszulę stanowiska kierownika szkoły podstawowej.
31.05.1954 r. rodzi mu się córka Ewa, a 20.03.1956 r. syn Janusz.
1.01.1955 r. w Warsztatach Zasadniczej Szkoły Metalowej obejmuje stanowisko kierownika Biura Technicznego, a od 1.09.1956 r. głównego technologa pozostając na tym stanowisku do końca swojej nauczycielskiej pracy w szkolnictwie zawodowym Szczecina (do 31.12.1964 r.).
12.10.1964 r. rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 0370 z dnia 11.09.1964 r. zostaje mianowany na porucznika WP i przeniesiony do rezerwy.
15.01.1965 (do 30.06.1973 r.) podejmuje pracę głównego mechanika, a z dniem 9.01.1967 r. zastępcy naczelnika w Samodzielnym Wydziale Techniki i Inwestycji Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy w Szczecinie mieszczącym się nad arkadami na ówczesnej ulicy Wielkiej 14 (obecna Kard. Wyszyńskiego).
29.04.1968 r. otrzymuje skierowanie na studia wieczorowe na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Szczecińskiej. Studiów uzupełniających jednak nie podejmuje.
1.05.1973 r., w związku z reorganizacją WZSP i na wniosek Spółdzielni Pracy Usług Komunikacyjnych i Wielobranżowych „Uniwersum”, podejmuje tam pracę na stanowisku głównego mechanika i kierownika technicznego pracując do 28.02.1978 roku.
1.03.1978 r. przechodzi do pracy w Spółdzielni Rzemieślniczej „Budometal” na stanowisko kierownika Sekcji Eksportu (porozumienie stron).
2.05.1980 r. zostaje przyjęty w poczet członków Spółdzielni i wpisany do rejestru pod nr 696.
31.12.1983 r. przechodzi na emeryturę. Za porozumieniem stron kontynuuje jednak w dalszym ciągu swoją pracę na stanowisku kierownika Działu Eksportu w pełnym, do 1.12.1985 r., i niepełnym wymiarze czasu pracy do dnia 31.01.1993 r.
Od 2007 r. choruje na raka prostaty i podejmuje terapię hormonalną. Sytuacja zdrowotną komplikuje ostra niewydolność obu nerek oraz płuc, jaka ma miejsce od 2011 r., którą udaje się jednak ustabilizować (dr Bąk). Od czerwca 2012 r. podlega ostrym zespołom bólowym. Możliwe do przeprowadzenia badania nie ustalają przyczyn powstania tych dolegliwości. Mogły mieć one związek z występującą całkowitą dyskopatią lędźwiową lub rozwojem raka prostaty (przerzuty na kości).
4.07.2012 r. umiera około g. 17:30 w swoim domu na Bezrzeczu. Prawdopodobną przyczyną zgonu była niewydolność oddechowa związana z zatorem płucnym. W trakcie agonii rodzina podejmuje próbę restytucji oddychania i krążenia poprzez masaż serca, jednak bez skutku. Sekcji nie przeprowadzono.
9.07.2012 r. o g. 14:00 zwłoki skremowano w krematorium na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.
10.07.2012 r., o g. 12:00, odbyła się msza pożegnalna i pogrzeb prochów w grobie Bogumiły Kowalik, jego cioci, na cmentarzu parafialnym w Bezrzeczu przy ul. Górnej 9. Ceremonię prowadził ks. prob. dr Andrzej Posadzy. Oprawę muzyczną wykonali: skrzypce Alla Zaborovska, organy p. Woźniak.

Opracował Janusz Andrzej Rekowski (Schw.), Szczecin dnia 30.11.2021 r.

(*) Informacje uzupełniające z osobistego kalendarzyka chor. Jerzego Rekowskiego na rok 1944(45) obejmującego okres szkolenia wojskowego w Szkole Oficerskiej i działań wojennych na Łużycach.

Pod datami, jak niżej, lub w notatkach zapisuje:
12.03.1945: taktyka, łączność, chemia, artyleria
13.03.1945: wyszkolenie saperskie
14.03.1945: wyszkolenie strzeleckie
15.03.1945: musztra i regulamin, polit.-wychow.
16.03.1945: terenoznawstwo

17.04.1945: Rothenburg
18.04.1945: Sandschänke
20.04.1945: Tauer
21-22.04.1945: odwrót
23-24.04.1945: Weißenberg, okopy
25(?)-26.04.1945: Weißenberg, odwrót
27.04.1945: przedarcie
28-30.04.1945: nieczytelne
9.05.1945: kapitulacja
10.05.1945: Leipa

Notatki:
„Altmark, 21.04 -3.05, 3.05-9.05.1945”:
1. chor. Stefankiewicz Jan
2. chor. Kot Edmund
3. chor. Kot Władysław
4. chor. Łuszkiewicz Henryk
5. chor. Litwinicz (?) Roman
6. chor. Kolesiński Edward
7. chor. Kursznia (?) K.
8. chor. Pawlak Bolesław
9. chor. Kryza Mieczysław
10. chor. Czarnecki
11. chor. Rekowski Jerzy

Notatki:
(skład osobowy III plutonu, III komp., III baonu 25 pp. 10 DP w Lądku Zdroju, 1945/46)

1. chor. d-ca III pl. Rekowski Jerzy
2. plut. z-ca d-cy pl. Ciesiński Stanisław
3. kapr. d-ca 7 dr. Marecki Bolesław
4. kapr. …Miller Eugeniusz
5. st. sz. taśm. Lubera Ludwik
6. str. am. Jaworski Andrzej
7. kapr. d-ca 8 dr. Pater Ludwik
8. kapr. cel. Rzepka Władysław
9. ..str. taśm. Dachnowicz Karol
10. str. am. Chrąchol (?) Józef
11. kpr. 9 dr. Sakson Jan
12. kpr. cel. Wojtuszek Kazimierz
13. str. strz. taś. Buty Czesław
14. str. am. Stasiłowicz Kazimierz
15. str. am. Abramowicz (?) Wojciech
16. str. tabor. Kasprowicz Roman
17. str. tabor. Procyszyn Edmund
18. plut. po8(?) Pająkiewicz Paweł
19. str. sier. odkom. Bednarek Stanisław
20. ppr.(?) Mateja (?) Jan, odkom.